Wizard schreef:Ben wel benieuwd naar wat meer achtergrond (sfeer, wat viel tegen/mee, etc). Kan je daar wat meer over vertellen?
Zeker kan ik dat. Ik moet dan denk ik beginnen met onze thuiswedstrijd tegen PEC Zwolle van november jongstleden. Ik had daar twee Engelse jongens te gast die een weekend in NL waren. Heb ze voor de tijd even meegenomen naar de Skoffe, ze het Feanplaza even laten zienl en ze daarna dus meegenomen in het stavak voor de wedstrijd. Ze vonden het zo leuk dat ze aanboden dat ik wel meekon naar de Sheffield Derby. Dat, of ze hadden heel veel medelijden met me vanwege het feit dat ik tweehonderd euro moet aftikken voor het waardeloze voetbal dat we dit seizoen voorgeschoteld krijgen.
Of het nou medelijden of dankbaarheid was, ik had er in elk geval wel oren naar. Dus vloog ik vrijdag de 12e naar Manchester om vanaf daar opgepikt te worden voor mijn lift naar Chesterfield, waar ik bij één van hen het weekend zou slapen. Afgedropt op het station en de trein gepakt naar Sheffield dat een kwartiertje verderop ligt. Ik werd daar opgepikt door mijn maat en toen zijn we eerst naar één van de home pubs van SUFC gegaan.
Dat bleek dus hun 'Skoffel' te zijn, waar de fanatieke fans stonden. De Sheffield derby is één van de heetste derbies in Engeland en dat was daar duidelijk merkbaar. Was voor mij de eerste keer dat ik vuurwerk en anti-banners in Engeland zag, toch bij uitstek het land waar fanatieke voetbalfans keihard aangepakt en betutteld zag. De bovenste foto van mijn vorige post is dus die banner en dat vuurwerk.De banner die je op de foto ziet is verboden door de lokale politie omdat er een haatdragende boodschap op stond. Ze zijn daar blijkbaar onder de indruk van de tekst 'we hate Wednesday'
. Ik heb ze uitgelegd dat wij bij één van onze derbies tegen Cambuur een banner hadden waarbij er een hert aan een boom opgehangen werd. Daar waren ze best van onder de indruk.
Hoe dan ook, het was een leuk sfeertje daar ondanks de betuttelende politie. Daarna de wedstrijd. De sfeer was van beide kanten on-Engels goed, met beide supportersgroepen die over en weer spreekkoren naar elkaar scandeerden en de eigen ploeg fanatiek ondersteunden. Had dat nog nooit gezien in Engeland, dus was best onder de indruk. Over de mensen op de tribunes was ik dus heel enthousiast, maar over de mensen op het veld helaas wat minder. Het bleef 0-0 en meer hoeft er eigenlijk niet over de wedstrijd gezegd te worden.
Daarna een avondje stappen en de volgende ochtend met een gigantische kater opgestaan om die dag naar Chesterfield FC te gaan. Een kater kan je het beste wegspoelen met meer bier volgens mijn Engelse vrienden, dus gingen we naar de pub voor een PMDS (Pre Match Drinking Session). Daarna naar het stadion. Chesterfield speelt in de vierde divisie en staat daar één-na-laatste. Ze speelden tegen koploper Luton Town, dus op voorhand kreeg ik te horen dat als ik geld wilde verdienen ik maar een maandsalaris op Luton zou moeten zetten. Blij dat ik dat niet gedaan heb. Chesterfield stroopte de mouwen op en gunde Luton geen millimeter grond, wat resulteerde in een dikverdiende 2-0 overwinning. Niemand kon zijn ogen geloven en mensen geloofden dat ik een talisman was. Iemand bood zelfs aan om mij als geluksbrenger aan de tribune vast te ketenen en me één keer per week eten te komen brengen. Heb het aanbod maar niet aangenomen
Het oorspronkelijke plan was om na deze twee wedstrijden op mijn gemakje terug te vliegen naar Nederland. Hier had ik ook alles op geregeld en ook al vliegtickets geboekt met dit schema in mijn achterhoofd. Dat was voordat ik een Facebookbericht zag van iemand die ik ken die een supportersvereniging van Liverpool in NL runt. Diegene had nog kaarten over voor Liverpool - Man City, op zich geen verkeerd affiche. Heb echter nog lang getwijfeld, omdat het nogal wat geregel zou zijn en ook niet goedkoop. Daarnaast zijn dit soort grote wedstrijden in Engeland vaak leuk voor tv-kijkers, maar voor supporters is het vaak minder. Was daarnaast twee jaar terug bij Liverpool geweest en was destijds niet onder de indruk van de sfeer. Uiteindelijk toch maar de knoop doorgehakt, geld overgemaakt, hotel geboekt en extra vliegticket bijgeboekt voor een dag later.
Volgende ochtend vroeg opgestaan voor mijn reis naar Liverpool. Er scheen vanaf Chesterfield een directe trein te rijden. Scheen, want in Engeland is er blijkbaar een geheime wet dat altijd als Appie_M in Engeland is dat dan het treinnetwerk eruit gegooid moet worden. Dat gebeurt namelijk altijd als ik in Engeland ben en met de trein wil. Hoe dan ook, met de bus tot aan Manchester gekomen en daar de trein naar Liverpool gepakt. Die trein was het allerergste drama dat ik ooit in het OV heb meegemaakt. Heb een uur lang als sardientjes in een blik rechtop moeten staan met een zware tas aan mijn nek. Heb me voorgenomen om nooit meer te zeuren over de NS na dit reisje.
Uiteindelijk stapte ik ongelooflijk chagrijnig en met een enorm pijnlijke nek de trein uit in Liverpool, met de gedachte dat deze wedstrijd nooit al deze ellende waard kon zijn. Nog nooit heb ik mij zo erg vergist in mijn hele leven. De wedstrijd hebben veel mensen waarschijnlijk wel meegekregen, een masterclass van het Gegenpressing van Jurgen Klopp. Van City wordt gezegd dat het best spelende ploeg van Europa is, deze wedstrijd werden ze echter bij vlagen compleet afgedroogd. Zelfs ik kon zien dat dit geniaal voetbal was en als er iemand geen verstand van voetbal heeft ben ik het.
De sfeer op The Kop waar ik een kaartje had, was zo mogelijk nog beter. De vorige keer dat ik er was, was het allemaal nogal stilletjes. Typisch Engels, zitten en bek houden. Dit keer stond echter de hele kop a la 15.000 man recht overeind, iets wat ik nog nooit eerder in Engeland had gezien. De sfeer werd er fantastisch door en ik stond er midden in. Vooral mooi was het uitfluiten van The Greedy Bastard, oftewel Raheem Sterling bij elk balcontact. Die was er zo van onder de indruk dat ie de hele wedstrijd geen bal heeft geraakt. Dat gold voor meer bij City overigens. Die blonde Belg heb ik de hele wedstrijd niet gezien, net als die Argentijnse sufferd die bij ze in de spits loopt.
Na de wedstrijd heeft mijn kennis me nog meegenomen naar een echt Liverpool kroegje. Niet het toeristische café naast het stadion waar je zelfs met euro's kan betalen, maar een kroeg waar de echte fans komen. Daar speelde een zanger die de liedjes zong die we allemaal even daarvoor in het stadion hadden gezongen. Deze is bijvoorbeeld wel leuk, al was ie in het stadion indrukwekkender:
https://www.youtube.com/watch?v=4h0iyDCfroU
Zowel qua sfeer, qua voetbal, qua stappen en qua voetbalcultuur dus een geweldig weekend gehad. Volgend jaar(2019) wil ik graag eens een paar weken in Argentinië rondopen en kijken of ik aan kaarten kan komen voor de Superclasico. Benieuwd hoe indrukwekkend La Doce nu werkelijk is.