Het Kampioenschap van Katwijk; v.v. Katwijk - Quick BoysSportpark De Krom, 20 maart 2010
Op de kleedkamerdeur van v.v. Katwijk hangt een geprint vel papier. De tekst: ‘Vergeet nooit: 1 dorp, 1 club, v.v. Katwijk.’ Een reclamevliegtuigje cirkelt met dezelfde tekst over het sportpark. De sentimenten zijn groot. Als Katwijk en Quick Boys tegen elkaar spelen, spreken beide clubs graag van de Moeder Aller Amateurderby’s. Toegegeven, ze hebben recht van spreken, met 4500 bezoekers bij een duel tussen twee middenmoters in de Hoofdklasse. De 39e editie, op sportpark De Krom, is een échte derby. Eentje met slecht voetbal, harde overtredingen en veel, heel veel, emoties.
Sportpark De Krom. De kantine en de hoofdtribune. Blauw-wit maakt zich op voor de strijd. Katwijk – Quick Boys is een wedstrijd van grote contrasten. Oranje-Zwart tegen Blauw-Wit. Noord tegen Zuid. Feyenoord tegen Ajax. Dat laatste aspect speelt een belangrijke rol in de onderlinge haatgevoelens. Wint Feyenoord, dan juicht De Krom. Wint Ajax, dan juicht Nieuw Zuid. Beide supporterskernen herbergen harde kernleden van ’s lands voetbalgrootmachten. Dat zorgt van oudsher voor spanning. Luister maar, tijdens de wedstrijd. Alle landelijk bekende, weinig vleiende liedjes met het woord ‘joden’ er in, passeren de revue op De Krom. Of Frits Barend ook hier brieven schrijft, is niet bekend.
Zelfs de cornervlaggen zijn oranje…Het enige blauw-witte shirt dat welkom is in de kantine van v.v. Katwijk… Het nummer 16 van ‘Kattuker’ Jeffrey Talan. Op De Krom hebben ze zo hun eigen manier om de aartsrivaal op achterstand te zetten…De regen is wat weggetrokken in het noordelijke puntje van Katwijk. Met 4500 supporters is De Krom afgeladen vol. Geschminkte gezichten, vlaggen, spandoeken, confetti, illegaal vuurwerk, supporters zonder shirt; alles komt er aan te pas om de twee ploegen vooruit te jagen in een cruciaal duel. Buiten staan ME-busjes en arrestatiewagens, maar binnen hangt een prettige voetbalsfeer. Niet alleen de lokale eer staat op het spel. Ook de Topklasse.
Juist in het seizoen dat plaatsing voor die nieuwe competitie moet worden afgedwongen, wil het niet vlotten met de lokale voetbalclubs. Toegegeven, v.v. Katwijk is doorgaans geen hoogvlieger, en presteert met een zevende plaats naar behoren. Quick Boys daarentegen stelt hevig teleur. De ploeg presteert geen haar beter dan de aartsrivaal en is een grijze middenmoter. Dat doet pijn. Héél veel pijn, op Nieuw Zuid. Winst bij v.v. Katwijk is cruciaal om de Topklasse niet volledig uit zicht te verliezen.
De supporters van Quick Boys zijn aan het verven geweest. Dan kan Katwijk niet achterblijven. De spelers betreden het veld. De belangen zijn groot, en dat is terug te zien op het veld. Er gebeurt bitter weinig, totdat Quick Boys na een goed kwartier op 0-1 komt. Volledig uit het niets, want de keeper van Katwijk gaat dramatisch in de fout bij een vrije trap van afstand van ‘good old’ Maarten Bak. De tweeduizend meegereisde blauw-witten gaan uit hun dak. Ze rollen een groot spandoek uit, daaruit spreekt wat misplaatste arrogantie: ‘Blauw en wit in jullie natte dromen, Calimero-Oranje zal nooit ver komen.’ Het thuispubliek reageert schamperend, maar juicht des te harder als het na een half uur 1-1 wordt. Een buitenspelgoal, maar wat geeft het. De doelpuntenmaker loopt een blauw oog op door zich met iets té veel overgave in de handen van zijn supporters te storten. ‘Het is stil, aan de overkant!’, zingt oranje-zwart.
En dat is het. Na de rust is de Quick Boys-aanhang stil, en schuilt onder paraplu’s. Zij staan onoverdekt en een gigantische wolkbreuk stort zich uit over De Krom. De hemel barst open, maar hetzelfde geldt voor de muur van Quick Boys. Als ware de Rode Zee splijt die uiteen na een afstandsknal van Katwijk. Raak. 2-1. De Krom barst uit z’n voegen. ‘We hate Quick Boys!’, zingt het thuispubliek.
Zij zijn wat stil. Ineens houdt iedereen de adem in. Op een nat veld ontspoort Katwijkspeler Rydell Tuinfort. Met twee benen vooruit pleegt hij een aanslag op Quick Boys-aanvoerder Robert-Jan Ravensbergen. Het 22-jarige scheidsrechterstalent Allard Lindhout –die uitstekend floot, onthoud die naam- trekt de onvermijdelijke rode kaart. Na vijf minuten wordt Ravensbergen op een brancard, bedekt met winterjassen, weggedragen. De ambulance in. Volgens de laatste berichten lijkt de schade mee te vallen en is, wonder boven wonder, niets gebroken. De landelijke media berichtten na afloop over wat supportersongeregeldheden, maar de schandalige charge van Tuinfort was de échte zwarte rand aan deze derby.
De volle tribune wacht tot Ravensbergen van het veld is.Speakerhumor in Katwijk. ‘Vanaf de 85e minuut worden supporters van de v.v. Katwijk gevraagd te blijven staan, tot de supporters van Quick Boys van het speelveld zijn verwijderd.’ Op de tribune stijgt geroezemoes op en zijn verbaasde gezichten te zien. ‘Uh…, pardon. Tot de supporters van Quick Boys naar huis zijn. Sorry.’ Iedereen lacht.
In het restant van de derby lopen de emoties zeer hoog op. Van voetbal is weinig sprake meer. Beide ploegen spelen op de rand – en soms er overheen. Met tien man lijkt Katwijk onder de druk te bezwijken, zeker als Maarten Bak de 2-2 binnenkopt. Wonder boven wonder wordt dat doelpunt echter volledig onterecht afgekeurd door de grensrechter, wegens buitenspel. Dezelfde grensrechter die een duidelijke buitenspelgoal van Katwijk goedkeurde. Merkwaardig. Vanaf de tribunes krijgt de man minutenlang de volle laag.
Na een lange blessuretijd klinkt het eindsignaal. De vreugde is gigantisch. Alle spelers van Katwijk rennen met hun laatste krachten naar de fanatieke supporters achter het doel. Daar worden ze opgeslokt door de uitzinnige oranje-zwarte menigte. Iedereen stormt het veld op, om de spelers te feliciteren. ‘Doe het nou niet’, sputtert de speaker tevergeefs.
De spelers storten zich in de armen van hun supporters. Als de spelers zich eindelijk naar de kleedkamer begeven, richt het thuispubliek zich massaal tot de geplaagde trainer van Quick Boys. ‘En we zwaaien met z’n allen naar De Muynck!’.
In de kleedkamer van Katwijk lijkt het wel een kampioensfeest. Het gaat hier echter niet om de titel, maar om iets veel belangrijkers: Het Kampioenschap van Katwijk.