[Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland
Moderators: Beheerders, Fanmasters
- Satyr
- Superster
- Berichten: 2546
- Lid geworden op: 01-02-2005 16:02
Ik heb een wedstrijd of 20/25 in Engeland/Schotland gezien, ben nog bezig met uploaden naar m'n nieuwe site.
Hier staan alvast de laatste foto's: http://norfrisianblackmetal.webs.com/ap ... ?id=617432
Hier staan alvast de laatste foto's: http://norfrisianblackmetal.webs.com/ap ... ?id=617432
- 1920
- Selectiespeler
- Berichten: 730
- Lid geworden op: 02-12-2002 18:17
- Contacteer:
Mooi man!
Hayes & Yeading en Ashton United! Wow
Tranmere rovers! Hielke, kom er maar in!
Leuke foto's!
Mooi dat dit topic zo gaat leven!
Mijn groundhoppershart gaat weer leven, wie weet nog een leuke oberliga stadion club?
Hayes & Yeading en Ashton United! Wow
Tranmere rovers! Hielke, kom er maar in!
Leuke foto's!
Mooi dat dit topic zo gaat leven!
Mijn groundhoppershart gaat weer leven, wie weet nog een leuke oberliga stadion club?
- Hielke
- Forumicoon
- Berichten: 5854
- Lid geworden op: 20-06-2007 09:26
Tussen het Tuig
Met Millwall naar Wembley
Piepend en krakend komt de metro tot stilstand op perron Westminster, pal onder de Big Ben. De ramen zijn beslagen. Mensen in Millwallshirts worden tegen de ramen aangedrukt. De deuren sissen open en er klinkt een strijdkreet. ‘Míííííííííííílllllll!’. Als sardientjes in blik persen we ons tussen de uitgelaten massa. Nog twaalf haltes tot Wembley. ‘The home of English football’.
Bij iedere halte stappen blauwwit uitgedoste mensen in en klinkt de strijdkreet. Dan, eindelijk, is de grote boog zichtbaar. Het karakteristieke, vernieuwde ‘Wembeley’. Hier gaat Millwall, gesteund door dik dertigduizend supporters, spelen tegen Swindon Town. De inzet: promotie. League One. Play Off Final.
Meegezogen in een uitbundig uitgedoste, lawaaiige massa lopen we naar de uitgang van halte Wembley Park. Het regent. Buiten, onderaan de trappen, staan honderden supporters opgesteld onder het viaduct. Ze drinken en zingen. Als onze groep de metrohalte uitkomt, klinkt over en weer een massaal ‘Who are you?’, gevolgd door het bekende supporterslied. Knetterend hard gezongen.
‘No one likes us. No one likes us. No one likes us.
We don’t care.
We are Millwall. Super Millwall.
We are Millwall. From The Den.’
Een week eerder had ik nog geen flauw benul dat ik in deze situatie verzeild zou raken. Een lange zomerstop en mooi weer bleken echter een fatale combinatie. Opgejaagd door voetbalkriebels besloten 1920 en ik om naar een oefenwedstrijdje in Duitsland te gaan. FC St. Pauli tegen FC United. Het bestellen van de kaarten ging alleen wat lastig. ‘Tijdelijk geen kaarten verkrijgbaar’, wist de website. En niet zonder reden: het duel bleek al te zijn gespeeld. Foutje, bedankt.
Bij het zoeken naar een alternatief verschoof de aandacht al snel van wedstrijden in de Duitse Bratwurstliga naar een aansprekender affiche: Millwall – Swindon Town. Twijfelen hoefde eigenlijk niet. Binnen een halve dag waren de kaarten, de overtocht en de overnachting geregeld. In een hotel zoals je dat vaker ziet in Engeland: mooie naam, statige buitenkant, met van binnen bladderende muren, krakende vloerbedekking, springveermatrassen en een toastje met jam als ontbijt. Locatie: Crystal Palace, nabij stadion Selhurst Park. En goedkoop. Vandaar.
Met de auto naar Engeland vind ik leuker dan met het vliegtuig. Het ritje door het Vlaamse en Franse land, op het dek van de boot onthaald worden door de schilderachtige krijtrotsen van Dover, en daarna de vuurdoop: vier verkeerdom draaiende rotondes achter elkaar. Welcome to England.
In de haven van Dover pikt de douane ons eruit. Ik vermoed dat ons Nederlandse nummerbord daar een rol in speelt. ‘Wanneer komen jullie terug?’ vraagt de beambte streng. ‘Zondag’, zeg ik. ‘En wat gebeurt er in de tussentijd?’ vraagt hij argwanend. ‘We gaan naar Londen, voor een voetbalwedstrijd.’ Ik noem de naam Millwall bewust niet. De man knikt. Goed geantwoord. Doorrijden maar.
Calais.
De krijtrotsen van Dover.
De Big Ben en regen. Ja hoor, kan niet missen. We zijn in Londen.
Selhurst Park, het stadion van Crystal Palace. Niet ver (toch, 1920?) van ons hotel.
Een fraai, oud stadion. Deze komt op de verlanglijst voor een wedstrijdbezoek!
Bijzondere bouw. De weg loopt omhoog, daarom is de tribune achter het doel hoger dan de rest.
De avond valt in het zuiden van Londen.
Rondom Wembley verdrinken wij bijna in de zee van mensen. De uitingen van clubliefde zijn aandoenlijk. Kleine kinderen gewikkeld in Millwallvlaggen, volwassen mannen met blauw-wit geschminkte gezichten en vrouwen met bedrukte t-shirts: ‘No one likes us, we don’t care’. Een jaar eerder was Millwall dichtbij promotie naar het Championship, de Engelse eerste divisie. In de finale van de play-offs werd echter verloren van, nota bene, Scunthorpe United. Vandaag is dé dag. Het moet gebeuren, alsnog.
Rondom het stadion vloeit het bier rijkelijk en eet iedereen vette patat of een hamburger. Of allebei, natuurlijk. Die van Millwall zijn ruim in de meerderheid. Maar overal duiken ook de fans van Swindon op. Soms krijgen ze een opmerking naar het hoofd geslingerd. Dan lachen ze vriendelijk of roepen iets terug. ‘Swindon!’, bijvoorbeeld. Of ‘Who are you?’. Pal voor het imposante stadion staat een bord met een pijl naar links en naar rechts. Het ‘Millwall-tuig’ –een zeer beruchte supportersgroep in Engeland- moet daar naar links. De tienduizenden fans van Swindon naar rechts. Ook een manier om supportersgroepen te scheiden.
Oud...
En jong.
Geen turnstiles, geen betonrot en geen houten stoeltjes. Wembley is nieuw. Nieuw, maar toch mooi. De roltrap spuugt ons helemaal bovenin het stadion uit. Ik loop het vak in en krijg een kriebelig, bijna duizelig gevoel. Dit stadion is zó ontzettend groot. Negentigduizend stoeltjes, die in vloeiende golfbewegingen aaneengeschakeld zijn. Alsof je bovenop de Galibier staat en het dal inkijkt. Een weids landschap spreidt zich uit voor onze ogen. Beneden is een grasveld, met nietige stipjes. Geen Alpenkoeien, maar voetballers. De mastodonten van tribunes veranderen langzaam van kleur. De ene helft kleurt Swindonrood, de andere helft Millwallblauw.
Een immens stadion!
De eerste hooligans melden zich. Nog niet helemaal wakker.
Of gewoon stomdronken.
Wembley stroomt al aardig vol.
De boodschap is duidelijk.
Ons vooroordeel over de aartsrivaal van West Ham United wordt bepaald niet bevestigd. Vijandig is het allerminst. Gezellig wel. Het lijkt wel alsof alle ruim dertigduizend supporters van Millwall elkaar persoonlijk kennen. Voor ons zitten drie mannen die duidelijk vaker gezamenlijk naar het voetbal zijn geweest. Eentje is stomdronken, de tweede zegt ieder woord in combinatie met ‘fucking’ en de derde loopt continu het vak in en uit. Ook tijdens de wedstrijd.
Bier mag niet mee naar binnen. In het herentoilet staan de wastafels vol met flessen en blikken alcoholische versnaperingen. Het lijkt wel een slijterij. Bovendien is de hele ruimte grijsblauw van de sigarettenrook. Alsof er zojuist een fakkel is afgestoken. Wembley is een rookvrij stadion, wordt overal zeer nadrukkelijk aangegeven, maar kennelijk geldt dat niet voor het toilet. Niet voor het Millwalltoilet, in elk geval. Zoveel is duidelijk.
De tijd gaat snel. Onder luid gejuich en gezang betreden de elftal het veld voor de warming-up. Iedereen steekt tegelijkertijd twee vuisten in de lucht en schreeuwt ‘Míííííííííííílllllll!’. Net zolang tot werkelijk alle energie uit het lichaam is geperst. Oorverdovend. Een stadion vol vuvuzela’s is er niets bij. De middelste man voor ons, die de hele tijd ‘fucking’ roept, pakt zijn Millwallvlaggetje. Hij geeft één wilde zwaai. Zo wild, dat het houten stokje pardoes doormidden breekt. Het vlaggetje maakt twee rijen verderop een zachte landing op iemands achterhoofd. Het gezicht van de vlaggenzwaaier betrekt even. ‘Fuck it’, roept hij, en zwaait verder met de vlag zonder stok.
Iemand zet de deur van het Millwalltoilet open...
De niet al te luidruchtige aanhang van Swindon Town.
Zampa the Lion, met een bescheiden rol in de befaamde documentaire 'That Final Day', is er ook.
Het affiche van vandaag.
De immense spanning is voelbaar. Aan alles. Best gek, als je een week tevoren nog niet van het bestaan van deze wedstrijd afwist. Maar de supporters van Millwall zuigen ons mee in hun enthousiasme. Al heel snel worden we in de emoties betrokken. Een verontwaardigde blik na een foute pass, en een gebalde vuist na een goede actie. Vooral de man die steeds ‘fucking’ roept, lijkt te denken dat wij echt supporters van Millwall zijn. Wij voelen bepaald niet de behoefte om hem uit die waan te halen.
Na een gebroederlijk en massaal ‘God save the Queen’ begint de wedstrijd. Eigenlijk ontbreken alleen de hoge palen met dwarsliggers, verder zijn wij aanwezig bij een rugbywedstrijd. Powervoetbal zoals je dat zelden ziet. Vooral Millwall heeft een mooie, eigen stijl. Op het middenveld de bal veroveren en dan met z’n allen keihard naar voren rennen. Beukend en vechtend. Het arme Swindon komt er geen moment aan te pas.
Fanatieke steun vanaf de tribunes.
Millwall wint de meeste duels.
Rugbyvoetbal I.
Rugbyvoetbal II.
Millwall scoort. Onze kant van Wembley schreeuwt, brult, springt op en buitelt over elkaar. ‘Míííííííííííílllllll!’. In alle enthousiasme merkt haast niemand dat het doelpunt wordt afgekeurd. Opvallend is dat spelers en supporters niet protesteren, maar gewoon verder gaan. Op het veld zien we een rush, vanaf de tribunes klinkt ‘Míííííííííííílllllll!’. Even later scoort Millwall opnieuw. Nu telt het doelpunt wel. Wij doen net alsof we ontzettend blij zijn, want de man die steeds ‘fucking’ roept, kijkt heel blij naar ons.
Intense blijdschap na de 1-0.
Het is dat we niet in De Kuip zijn, anders had de tribune op z'n grondvesten getrild.
‘Míííííííííííílllllll!’.
Ja, maar dat mag niet!
‘Míííííííííííílllllll!’.
Lange tijd stevent Millwall onbedreigd op promotie af. Totdat een speler van Swindon in z’n eentje voor de keeper opduikt. Hij mist, op onwaarschijnlijk knullige wijze. De mensen om ons heen juichen alsof Millwall gescoord heeft en zingen ‘Whááát the fucking hell was that?’.
Even een sigaretje roken, verborgen achter de vlag. De spanning stijgt...
Bij de beslissingswedstrijd in de tweede divisie verwacht je geen 73.000 supporters. Dat maakt het tot een bizarre belevenis. Alleen het voetbalniveau maakt duidelijk dat we hier niet bij een Champions League-wedstrijd in Noord-Londen zijn.
De man voor ons, die stomdronken is, slaapt. Het is de 85ste minuut. Zijn club stevent, dan eindelijk, af op die felbegeerde promotie. Een groots moment in de clubhistorie. Maar hij slaapt. Ondanks de herrie. Zijn kompanen lachen en laten hem slapen. Ik stel me voor hoe het is om wakker te worden met het bericht dat je club is gepromoveerd.
Alles doet denken aan een bekerfinale. De scheidsrechter fluit na een hectische slotfase voor het einde en het feest barst los. Een ‘pitch invasion’, zoals op The New Den gebruikelijk is, mag niet op Wembley. Daarvoor zijn prikkeldraadhekjes geplaatst. Toch veel supporters het veld op en vieren de promotie met de hossende spelersgroep. De stewards zijn niet mild en werken de veldbestormers hardhandig tegen de grond. Eentje weet zijn achtervolgers voor te blijven en springt weer over het hek. De juichende zee supporters in. Op verschillende plekken langs de kant ontstaan vechtpartijtjes tussen stewards en supporters. Bij ons in het vak heeft niemand dat door.
De spelers worden gehuldigd op het balkon.
Stadionverbod olé olé!
Gezellig een potje vechten met de stewards.
Een enthousiast onthaal voor de spelers.
De rode helft van het stadion is al leeg, maar blijft toch rood...
Grote vreugde bij de promovendus.
Iedereen schreeuwt en zwaait met vlaggen. Terwijl de spelers gehuldigd worden, klinkt nog één keer een massaal ‘No one likes us, we don’t care’. Een uur later stappen 1920 en ik de metro weer in. Wederom overvol. We lachen wat en schudden met het hoofd. We kunnen deze indrukwekkende ervaring nog niet echt onder woorden brengen.
Wembley stroomt leeg.
Mission completed. Op naar huis.
De volgende ochtend suizen we terug over de M20 en bekijken in het zicht van de haven het stadion van Dover Athletic. Een oase van rust. Achterin het dorp, weggestopt tussen de bomen en de heuvels. Wachtend op een wedstrijd.
Daar heb je het stadion van Dover Athletic.
The Crabble stadium.
Het rommelhok van Tinus de Terreinknecht.
Even later vaart de boot weg. Engeland blijft achter. De krijtrotsen liggen mooi in de zon. Overal vliegen meeuwen. In mijn oor suist het. De zee? Nee, dat niet. Het klinkt meer als ‘Míííííííííííílllllll!’.
Het merendeel van de foto's is van 1920. Waarvoor dank.
Met Millwall naar Wembley
Piepend en krakend komt de metro tot stilstand op perron Westminster, pal onder de Big Ben. De ramen zijn beslagen. Mensen in Millwallshirts worden tegen de ramen aangedrukt. De deuren sissen open en er klinkt een strijdkreet. ‘Míííííííííííílllllll!’. Als sardientjes in blik persen we ons tussen de uitgelaten massa. Nog twaalf haltes tot Wembley. ‘The home of English football’.
Bij iedere halte stappen blauwwit uitgedoste mensen in en klinkt de strijdkreet. Dan, eindelijk, is de grote boog zichtbaar. Het karakteristieke, vernieuwde ‘Wembeley’. Hier gaat Millwall, gesteund door dik dertigduizend supporters, spelen tegen Swindon Town. De inzet: promotie. League One. Play Off Final.
Meegezogen in een uitbundig uitgedoste, lawaaiige massa lopen we naar de uitgang van halte Wembley Park. Het regent. Buiten, onderaan de trappen, staan honderden supporters opgesteld onder het viaduct. Ze drinken en zingen. Als onze groep de metrohalte uitkomt, klinkt over en weer een massaal ‘Who are you?’, gevolgd door het bekende supporterslied. Knetterend hard gezongen.
‘No one likes us. No one likes us. No one likes us.
We don’t care.
We are Millwall. Super Millwall.
We are Millwall. From The Den.’
Een week eerder had ik nog geen flauw benul dat ik in deze situatie verzeild zou raken. Een lange zomerstop en mooi weer bleken echter een fatale combinatie. Opgejaagd door voetbalkriebels besloten 1920 en ik om naar een oefenwedstrijdje in Duitsland te gaan. FC St. Pauli tegen FC United. Het bestellen van de kaarten ging alleen wat lastig. ‘Tijdelijk geen kaarten verkrijgbaar’, wist de website. En niet zonder reden: het duel bleek al te zijn gespeeld. Foutje, bedankt.
Bij het zoeken naar een alternatief verschoof de aandacht al snel van wedstrijden in de Duitse Bratwurstliga naar een aansprekender affiche: Millwall – Swindon Town. Twijfelen hoefde eigenlijk niet. Binnen een halve dag waren de kaarten, de overtocht en de overnachting geregeld. In een hotel zoals je dat vaker ziet in Engeland: mooie naam, statige buitenkant, met van binnen bladderende muren, krakende vloerbedekking, springveermatrassen en een toastje met jam als ontbijt. Locatie: Crystal Palace, nabij stadion Selhurst Park. En goedkoop. Vandaar.
Met de auto naar Engeland vind ik leuker dan met het vliegtuig. Het ritje door het Vlaamse en Franse land, op het dek van de boot onthaald worden door de schilderachtige krijtrotsen van Dover, en daarna de vuurdoop: vier verkeerdom draaiende rotondes achter elkaar. Welcome to England.
In de haven van Dover pikt de douane ons eruit. Ik vermoed dat ons Nederlandse nummerbord daar een rol in speelt. ‘Wanneer komen jullie terug?’ vraagt de beambte streng. ‘Zondag’, zeg ik. ‘En wat gebeurt er in de tussentijd?’ vraagt hij argwanend. ‘We gaan naar Londen, voor een voetbalwedstrijd.’ Ik noem de naam Millwall bewust niet. De man knikt. Goed geantwoord. Doorrijden maar.
Calais.
De krijtrotsen van Dover.
De Big Ben en regen. Ja hoor, kan niet missen. We zijn in Londen.
Selhurst Park, het stadion van Crystal Palace. Niet ver (toch, 1920?) van ons hotel.
Een fraai, oud stadion. Deze komt op de verlanglijst voor een wedstrijdbezoek!
Bijzondere bouw. De weg loopt omhoog, daarom is de tribune achter het doel hoger dan de rest.
De avond valt in het zuiden van Londen.
Rondom Wembley verdrinken wij bijna in de zee van mensen. De uitingen van clubliefde zijn aandoenlijk. Kleine kinderen gewikkeld in Millwallvlaggen, volwassen mannen met blauw-wit geschminkte gezichten en vrouwen met bedrukte t-shirts: ‘No one likes us, we don’t care’. Een jaar eerder was Millwall dichtbij promotie naar het Championship, de Engelse eerste divisie. In de finale van de play-offs werd echter verloren van, nota bene, Scunthorpe United. Vandaag is dé dag. Het moet gebeuren, alsnog.
Rondom het stadion vloeit het bier rijkelijk en eet iedereen vette patat of een hamburger. Of allebei, natuurlijk. Die van Millwall zijn ruim in de meerderheid. Maar overal duiken ook de fans van Swindon op. Soms krijgen ze een opmerking naar het hoofd geslingerd. Dan lachen ze vriendelijk of roepen iets terug. ‘Swindon!’, bijvoorbeeld. Of ‘Who are you?’. Pal voor het imposante stadion staat een bord met een pijl naar links en naar rechts. Het ‘Millwall-tuig’ –een zeer beruchte supportersgroep in Engeland- moet daar naar links. De tienduizenden fans van Swindon naar rechts. Ook een manier om supportersgroepen te scheiden.
Oud...
En jong.
Geen turnstiles, geen betonrot en geen houten stoeltjes. Wembley is nieuw. Nieuw, maar toch mooi. De roltrap spuugt ons helemaal bovenin het stadion uit. Ik loop het vak in en krijg een kriebelig, bijna duizelig gevoel. Dit stadion is zó ontzettend groot. Negentigduizend stoeltjes, die in vloeiende golfbewegingen aaneengeschakeld zijn. Alsof je bovenop de Galibier staat en het dal inkijkt. Een weids landschap spreidt zich uit voor onze ogen. Beneden is een grasveld, met nietige stipjes. Geen Alpenkoeien, maar voetballers. De mastodonten van tribunes veranderen langzaam van kleur. De ene helft kleurt Swindonrood, de andere helft Millwallblauw.
Een immens stadion!
De eerste hooligans melden zich. Nog niet helemaal wakker.
Of gewoon stomdronken.
Wembley stroomt al aardig vol.
De boodschap is duidelijk.
Ons vooroordeel over de aartsrivaal van West Ham United wordt bepaald niet bevestigd. Vijandig is het allerminst. Gezellig wel. Het lijkt wel alsof alle ruim dertigduizend supporters van Millwall elkaar persoonlijk kennen. Voor ons zitten drie mannen die duidelijk vaker gezamenlijk naar het voetbal zijn geweest. Eentje is stomdronken, de tweede zegt ieder woord in combinatie met ‘fucking’ en de derde loopt continu het vak in en uit. Ook tijdens de wedstrijd.
Bier mag niet mee naar binnen. In het herentoilet staan de wastafels vol met flessen en blikken alcoholische versnaperingen. Het lijkt wel een slijterij. Bovendien is de hele ruimte grijsblauw van de sigarettenrook. Alsof er zojuist een fakkel is afgestoken. Wembley is een rookvrij stadion, wordt overal zeer nadrukkelijk aangegeven, maar kennelijk geldt dat niet voor het toilet. Niet voor het Millwalltoilet, in elk geval. Zoveel is duidelijk.
De tijd gaat snel. Onder luid gejuich en gezang betreden de elftal het veld voor de warming-up. Iedereen steekt tegelijkertijd twee vuisten in de lucht en schreeuwt ‘Míííííííííííílllllll!’. Net zolang tot werkelijk alle energie uit het lichaam is geperst. Oorverdovend. Een stadion vol vuvuzela’s is er niets bij. De middelste man voor ons, die de hele tijd ‘fucking’ roept, pakt zijn Millwallvlaggetje. Hij geeft één wilde zwaai. Zo wild, dat het houten stokje pardoes doormidden breekt. Het vlaggetje maakt twee rijen verderop een zachte landing op iemands achterhoofd. Het gezicht van de vlaggenzwaaier betrekt even. ‘Fuck it’, roept hij, en zwaait verder met de vlag zonder stok.
Iemand zet de deur van het Millwalltoilet open...
De niet al te luidruchtige aanhang van Swindon Town.
Zampa the Lion, met een bescheiden rol in de befaamde documentaire 'That Final Day', is er ook.
Het affiche van vandaag.
De immense spanning is voelbaar. Aan alles. Best gek, als je een week tevoren nog niet van het bestaan van deze wedstrijd afwist. Maar de supporters van Millwall zuigen ons mee in hun enthousiasme. Al heel snel worden we in de emoties betrokken. Een verontwaardigde blik na een foute pass, en een gebalde vuist na een goede actie. Vooral de man die steeds ‘fucking’ roept, lijkt te denken dat wij echt supporters van Millwall zijn. Wij voelen bepaald niet de behoefte om hem uit die waan te halen.
Na een gebroederlijk en massaal ‘God save the Queen’ begint de wedstrijd. Eigenlijk ontbreken alleen de hoge palen met dwarsliggers, verder zijn wij aanwezig bij een rugbywedstrijd. Powervoetbal zoals je dat zelden ziet. Vooral Millwall heeft een mooie, eigen stijl. Op het middenveld de bal veroveren en dan met z’n allen keihard naar voren rennen. Beukend en vechtend. Het arme Swindon komt er geen moment aan te pas.
Fanatieke steun vanaf de tribunes.
Millwall wint de meeste duels.
Rugbyvoetbal I.
Rugbyvoetbal II.
Millwall scoort. Onze kant van Wembley schreeuwt, brult, springt op en buitelt over elkaar. ‘Míííííííííííílllllll!’. In alle enthousiasme merkt haast niemand dat het doelpunt wordt afgekeurd. Opvallend is dat spelers en supporters niet protesteren, maar gewoon verder gaan. Op het veld zien we een rush, vanaf de tribunes klinkt ‘Míííííííííííílllllll!’. Even later scoort Millwall opnieuw. Nu telt het doelpunt wel. Wij doen net alsof we ontzettend blij zijn, want de man die steeds ‘fucking’ roept, kijkt heel blij naar ons.
Intense blijdschap na de 1-0.
Het is dat we niet in De Kuip zijn, anders had de tribune op z'n grondvesten getrild.
‘Míííííííííííílllllll!’.
Ja, maar dat mag niet!
‘Míííííííííííílllllll!’.
Lange tijd stevent Millwall onbedreigd op promotie af. Totdat een speler van Swindon in z’n eentje voor de keeper opduikt. Hij mist, op onwaarschijnlijk knullige wijze. De mensen om ons heen juichen alsof Millwall gescoord heeft en zingen ‘Whááát the fucking hell was that?’.
Even een sigaretje roken, verborgen achter de vlag. De spanning stijgt...
Bij de beslissingswedstrijd in de tweede divisie verwacht je geen 73.000 supporters. Dat maakt het tot een bizarre belevenis. Alleen het voetbalniveau maakt duidelijk dat we hier niet bij een Champions League-wedstrijd in Noord-Londen zijn.
De man voor ons, die stomdronken is, slaapt. Het is de 85ste minuut. Zijn club stevent, dan eindelijk, af op die felbegeerde promotie. Een groots moment in de clubhistorie. Maar hij slaapt. Ondanks de herrie. Zijn kompanen lachen en laten hem slapen. Ik stel me voor hoe het is om wakker te worden met het bericht dat je club is gepromoveerd.
Alles doet denken aan een bekerfinale. De scheidsrechter fluit na een hectische slotfase voor het einde en het feest barst los. Een ‘pitch invasion’, zoals op The New Den gebruikelijk is, mag niet op Wembley. Daarvoor zijn prikkeldraadhekjes geplaatst. Toch veel supporters het veld op en vieren de promotie met de hossende spelersgroep. De stewards zijn niet mild en werken de veldbestormers hardhandig tegen de grond. Eentje weet zijn achtervolgers voor te blijven en springt weer over het hek. De juichende zee supporters in. Op verschillende plekken langs de kant ontstaan vechtpartijtjes tussen stewards en supporters. Bij ons in het vak heeft niemand dat door.
De spelers worden gehuldigd op het balkon.
Stadionverbod olé olé!
Gezellig een potje vechten met de stewards.
Een enthousiast onthaal voor de spelers.
De rode helft van het stadion is al leeg, maar blijft toch rood...
Grote vreugde bij de promovendus.
Iedereen schreeuwt en zwaait met vlaggen. Terwijl de spelers gehuldigd worden, klinkt nog één keer een massaal ‘No one likes us, we don’t care’. Een uur later stappen 1920 en ik de metro weer in. Wederom overvol. We lachen wat en schudden met het hoofd. We kunnen deze indrukwekkende ervaring nog niet echt onder woorden brengen.
Wembley stroomt leeg.
Mission completed. Op naar huis.
De volgende ochtend suizen we terug over de M20 en bekijken in het zicht van de haven het stadion van Dover Athletic. Een oase van rust. Achterin het dorp, weggestopt tussen de bomen en de heuvels. Wachtend op een wedstrijd.
Daar heb je het stadion van Dover Athletic.
The Crabble stadium.
Het rommelhok van Tinus de Terreinknecht.
Even later vaart de boot weg. Engeland blijft achter. De krijtrotsen liggen mooi in de zon. Overal vliegen meeuwen. In mijn oor suist het. De zee? Nee, dat niet. Het klinkt meer als ‘Míííííííííííílllllll!’.
Het merendeel van de foto's is van 1920. Waarvoor dank.
- Fanatic 4-ever
- Forumicoon
- Berichten: 6181
- Lid geworden op: 17-12-2004 22:21
- Locatie: Oudeschoot
Wederom een mooi verslag! Je had JD of Eric ook wel mee kunnen vragen trouwens, die vinden Millwall geweldig geloof ik
Corruption is everywhere, fight it!
-
- Forumicoon
- Berichten: 10137
- Lid geworden op: 26-02-2005 12:35
- Locatie: Heerenveen
In de nieuwe Voetbalwet zou ook een reisverbod voor Hielke kunnen worden opgenomen om te voorkomen dat we hier met zijn allen enorme jeuk krijgen door zijn verhalen om ook op pad te gaan. Moet dus toch meer even iets plannen voor het nieuwe seizoen.
-
- Invaller
- Berichten: 398
- Lid geworden op: 18-12-2003 19:15
Fanatic 4-ever schreef:Wederom een mooi verslag! Je had JD of Eric ook wel mee kunnen vragen trouwens, die vinden Millwall geweldig geloof ik
Valt tegen hoor, ik vind vooral Heerenveen geweldig. Dit lijken mensen nog wel eens te vergeten
- Eric
- Superster
- Berichten: 3079
- Lid geworden op: 08-12-2002 12:00
- Locatie: Rotterdam
Hoe kom je daar nou weer bij! Ik heb helemaal niets met Millwall haha. Enige club in Engeland waar ik een beetje sympathie voor heb is Leeds United en na ons bezoek aan Newcastle ook een beetje voor SunderlandFanatic 4-ever schreef:Wederom een mooi verslag! Je had JD of Eric ook wel mee kunnen vragen trouwens, die vinden Millwall geweldig geloof ik
Maar goed, het is een volksclub en dat blijft mooi natuurlijk.
-
- Wereldspeler
- Berichten: 1222
- Lid geworden op: 30-06-2008 11:37
Schitterend vverslag Hielke. Is ook een mooie combinatie. Jij het verslag, 1920 zorgt wel voor de foto's.
Wanneer krijgen wij weer eens waar voor ons geld?
-
- Selectiespeler
- Berichten: 534
- Lid geworden op: 19-11-2008 11:18
- Locatie: Bunschoten-Spakenburg
Het is een heel mooi verslag om te lezen en ook de foto's zijn heel mooi.
Ga zo door, zou ik zeggen.
Ga zo door, zou ik zeggen.
- ItFean82
- Forumicoon
- Berichten: 5832
- Lid geworden op: 27-04-2006 16:35
Nu alleen nog in boekvorm!gerdykster schreef:Schitterend vverslag Hielke. Is ook een mooie combinatie. Jij het verslag, 1920 zorgt wel voor de foto's.
Op naar het volgende seizoen....
- Fanatic 4-ever
- Forumicoon
- Berichten: 6181
- Lid geworden op: 17-12-2004 22:21
- Locatie: Oudeschoot
Ik dacht dat jij zo'n fan van Engelse voetbalbeleving was, en met name de hardere. Vandaar dat ik bij Milwall uitkwamEric schreef: Hoe kom je daar nou weer bij! Ik heb helemaal niets met Millwall haha. Enige club in Engeland waar ik een beetje sympathie voor heb is Leeds United en na ons bezoek aan Newcastle ook een beetje voor Sunderland
Maar goed, het is een volksclub en dat blijft mooi natuurlijk.
Een reis naar Londen is natuurlijk ook een eind bij moeke en het dorpshuus wegJD schreef: Valt tegen hoor, ik vind vooral Heerenveen geweldig. Dit lijken mensen nog wel eens te vergeten
Corruption is everywhere, fight it!
- Hielke
- Forumicoon
- Berichten: 5854
- Lid geworden op: 20-06-2007 09:26
Een mooi compliment, want dat is precies de bedoeling natuurlijk. Met deze foto's en verhalen mensen enthousiast maken om weer eens, of ook eens, op voetbaltrip te gaan. Engeland heeft niet geheel ten onrechte de naam een duur land te zijn, maar ik hoop dat uit dit Millwall-verslag is duidelijk geworden dat zo'n reisje heel makkelijk en betaalbaar te boeken is. De wedstrijdkaart niet via de afzetters van de ticketbureaus, maar gewoon online via de club zelf kopen. Voor een paar tientjes (retour) overvaren via Calais-Dover of vroeg een vlucht boeken via Easyjet, op booking.com een goedkoop hotel erbij zoeken en klaar is Kees.Gekko schreef:In de nieuwe Voetbalwet zou ook een reisverbod voor Hielke kunnen worden opgenomen om te voorkomen dat we hier met zijn allen enorme jeuk krijgen door zijn verhalen om ook op pad te gaan.
- Sneek
- Invaller
- Berichten: 323
- Lid geworden op: 07-03-2004 16:25
- Locatie: Sneek
Mooi verslag Hylke! En weer mooie foto's 1920!Ongelooflijk dat er 73.000 supporters naar zo'n wedstrijd gaan. Stadion Crystal Palace ziet er heerlijk ouderwets uit, Selhurst Park staat zeker nog op mijn to do list.
- Hielke
- Forumicoon
- Berichten: 5854
- Lid geworden op: 20-06-2007 09:26
Het is een zonnige woensdag in juni en ik heb verplichtingen in Oss. Die hebben niets met voetbal te maken, overigens. Op de terugweg kan ik het niet laten. In plaats van de snelste weg naar huis, rijd ik via Arnhem. Langs Wageningen.
Ik draai de snelweg af. Bovenop de berg kijken vier statige lichtmasten uit over de bomen en de stad. Ik zie ze liggen en trap het gaspedaal onbewust iets dieper in, merk ik aan de kilometerteller. Van dichtbij is het stadion verdwenen. De bomen verbergen het.
De Wageningse Berg heeft een open hek. Een toegangspoort naar een openluchtmuseum. In mijn eentje snuif ik de voetballucht op, terwijl de vogels fluiten. Ik zie door de tand des tijds weggehapte stoeltjes en onkruidstaantribunes, brandnetels en een braamtak in de dug-out. Het beton van de staantribune wiebelt.
Terug bij de auto kijk ik op mijn horloge. Hoe lang heb ik rondgelopen? Een half uur? Een uur? Anderhalf uur? Geen idee. Ach, wat doet het toe in een stadion waar de tijd stilstaat.
Ik draai de snelweg af. Bovenop de berg kijken vier statige lichtmasten uit over de bomen en de stad. Ik zie ze liggen en trap het gaspedaal onbewust iets dieper in, merk ik aan de kilometerteller. Van dichtbij is het stadion verdwenen. De bomen verbergen het.
De Wageningse Berg heeft een open hek. Een toegangspoort naar een openluchtmuseum. In mijn eentje snuif ik de voetballucht op, terwijl de vogels fluiten. Ik zie door de tand des tijds weggehapte stoeltjes en onkruidstaantribunes, brandnetels en een braamtak in de dug-out. Het beton van de staantribune wiebelt.
Terug bij de auto kijk ik op mijn horloge. Hoe lang heb ik rondgelopen? Een half uur? Een uur? Anderhalf uur? Geen idee. Ach, wat doet het toe in een stadion waar de tijd stilstaat.
-
- Superster
- Berichten: 3159
- Lid geworden op: 26-04-2007 09:26
Foto's van De Wagenings Berg zijn er legio en veelal hetzelfde, maar het blijft immer een genot om ze te bewonderen.
-
- Wereldspeler
- Berichten: 1222
- Lid geworden op: 30-06-2008 11:37
Hielke, 1920 en co zijn weer terug in het Land. kom maar op met de mooie verslagen.
Wanneer krijgen wij weer eens waar voor ons geld?
- Pietje Paaltjens
- Selectiespeler
- Berichten: 555
- Lid geworden op: 25-02-2009 16:20
Prachtige verslagen en dito foto's. Hulde voor Hielke en 1920. Respect.
.
- Hielke
- Forumicoon
- Berichten: 5854
- Lid geworden op: 20-06-2007 09:26
'You can not smoke the grass' - Voetbalweek in Scandinavië
Twee landen, vier wedstrijden, dertien stadions, achttien doelpunten.
Het leuke aan voetbal is dat ze het overal doen, en altijd. Spanje wint van Nederland in een schopfinale. Nog geen halve dag later rijden wij de Duitse grens over, op naar Scandinavië. Voor een weekje cultuur, natuur en voetbal. Héél veel voetbal.
Kopenhagen. De Zeemeermin is weg. Op vakantie, naar de Wereldtentoonstelling. Op de plek van het beeldje staat een videoscherm, waarop de toeristische trekpleister live te zien is. Toeristen gaan ermee op de foto. De gekte voorbij. Gelukkig is er nog genoeg over in Kopenhagen. Op een terras aan de schilderachtige Nyhavn kost een biertje ruim vijf euro. De terrassen zijn afgeladen vol. Toegegeven, je hebt er mooi uitzicht. En dan gaat het om andere voorgevels dan die van de gekleurde huisjes.
Van je geld afkomen is niet zo moeilijk in de Deense hoofdstad. Wij kiezen voetbalkaarten als voorname bestemming. Als voorgerecht een voorronde UEFA Cup-wedstrijd. Brøndby IF, de volksclub van Kopenhagen, tegen FC Vaduz uit Liechtenstein. Wie? Ja, die. Het stadion is voor driekwart leeg, maar de sfeer is uitmuntend. Meest opvallend is de manier waarop het publiek de spelers begroet. Tijdens de warming-up worden ze één voor één toegezongen. Het werk wordt direct neergelegd, het rondootje verlaten, en de speler in kwestie draaft naar de harde kern. Balt drie keer de vuist, waarop het publiek hé, hé, hé roept.
Het Brøndby stadion.
De staantribune waar de harde kern staat is niet in gebruik.
Weinig opkomst, behalve op onze tribune. Het is genieten van het zonnetje.
Alleen jammer van die kleuren...
Dancing with the refs.
Ah, alle uitsupporters zijn er al! De vijf zouden even later op de hoofdtribune worden ondergebracht.
Deze mevrouw vond ons heel aardig. Ze had iets teveel biertjes á vijf euro stuk op. Hik.
Waar is de bal?
Bepaald geen hoogvliegers.
De laat en opmerkelijk moeizaam totstand gekomen 3-0 overwinning wordt gevierd.
3-0. Volgende ronde!
Met behulp van een TomTom, wat blikjes frisdrank en een goed humeur blijkt het mogelijk om de overige zes stadions van Kopenhagen op één dag te bezoeken. Hieronder de hoogtepunten.
Het Østerbro stadion ligt pal naast het Parken Stadion van FC Kopenhagen. Een oud juweeltje, met een kerk, lichtmasten, een sintelbaan, een statig oud gebouw en, zoals in alle Scandinavische stadions, een barbecue. Het is de thuishaven van BK Skjold.
Het Parken Stadion van FC Kopenhagen heeft een uitschuifbaar dak. Wegens een concert is er geen gras. Wonderlijk genoeg zijn de clubkleuren niet geel-zwart, maar rood.
Wij treffen een bekende sticker aan op de buitenzijde van het stadion. En nee, die hebben wij er niet zelf opgeplakt.
Wel tribunes, geen gras.
De uitsupporters nemen plaats op deze uitklaptribune. Als-ie uitgeklapt is, uiteraard.
In een groezelige buitenwijk ligt het Gladsaxe stadion van eerstedivisionist Akademisk BK. U weet wel, de club die tien jaar geleden de Deense beker won. Van de terreinknecht mogen we rondkijken en foto's maken. Hij kan het niet nalaten. Een grapje over onze afkomst. 'You can go everywhere, but please do not smoke the grass.'
Het schijnt altijd gezellig te zijn aan de bestuurstafel...
Het Valby Idraetspark van BK Frem is potdicht. Tot we een gat in een hek ontdekken en zo het stadion binnendringen. Extreme groundhopping...
Auto en boot voeren naar Zweden. Dwars door het oord der verschrikking. Helsingborg. Plankgas. Snel komt Göteborg op de borden.
In Göteborg liggen twee voetbalstadions naast elkaar: het grote en het kleine Ullevi. Wie ze ziet, snapt de naamkeuze. IFK Göteborg, dé club van de stad, speelt bij hoge uitzondering -veel belangstelling- in het grote Ullevi. De supporters gruwen van dat 'sfeerloze atletiekstadion'. Gelukkig is er haast nooit veel publieke belangstelling.
Het grote Ullevi.
En het kleine, nieuwe Ullevi.
IFK is traditioneel een hoogvlieger, maar maakt een teleurstellend seizoen door. Een mentale kwestie, zeggen ze. Ook hier, tijdens de wedstrijd tegen Halmstad BK, is de sfeer uitstekend. Veel gezang, en opvallend: het hele stadion doet mee. Dat we op de meest fanatieke tribune plaatsnemen, krijgen we te weten. Een groepje supporters -duidelijk van het hooliganachtige slag- vindt het wel interessant, Nederlanders in het vak. Ze vragen ons de hemden van het lijf over het Nederlands voetbal, en dan niet over de prijs van een broodje beenham.
Vol enthousiasme betrekken ze ons in de drie gescoorde doelpunten. Het is feest in het kleine Ullevi. Als Stefan Selekovic, de licht geblesseerde aanvoerder, het veld betreedt, zingen we hem gezamenlijk toe. 'Stéfan Selakovic, STEFAN SELAKOVIC!'. Ze vinden het prachtig. Wij ook.
Blauwwit enthousiasme op de tribunes.
Een bekend gezicht tijdens de warming-up. Stefan Selakovic!
Snippers happen tijdens de sfeeractie.
Stadsgenoot GAIS, maar toch vooral AIK Stockholm is de grote rivaal van IFK. 'Jezus haat Stockholm.'
Zó warm was het nou ook weer niet...
Het kleine broertje GAIS is niet populair...
Actie!
Grote vreugde na de 3-0 overwinning.
Het wordt nu druk. Drie wedstrijden in drie dagen. En daarna, terug in Nederland, als toetje een oefenwedstrijd van Heerenveen. Zover is het nog niet. Eerst naar het mooiste stadion van onze trip. Het Slottskogsvallen. Helaas bestaat de vaste bespeler met de prachtige naam Azalea BK niet meer. Maar dat maakt het stadion niet minder fraai. De hoofdtribune is een monument. 'Als we willen moderniseren, zullen we hem in de fik moeten zetten', wordt ons fijntjes uitgelegd.
Het contrast met de Boras Arena in Boras is groot. In het dorpje zestig kilometer rechts van Göteborg -te bereiken via een prachtig binnendoorweggetje langs tal van Zweedse meertjes- voetbalt Elfsborg. De voormalige club van Lasse Nilsson. De supporters van 'The Farmers' hebben het overigens niet zo op 'Pippi'. Hij was arrogant.
Elfsborg voetbalt in een modern, niets-aan-de-hand-stadion. De wedstrijd tegen Örebro is, ondanks de grote onderlinge afstand, een derby. De sfeer is matig en plichtmatig. Toch wordt ons humeur niet bedorven. Qua spelniveau komen we eindelijk aan ons trekken. Het regent kansen en eindigt op 3-3.
Het oude stadion van Elfsborg, pal naast het nieuwe. Er wordt nog regelmatig naar terugverlangd.
Donkere wolken boven het stadion...
De nooit uitverkochte hoofdtribune.
Wij staan wederom tussen de harde kern.
Negentig minuten lang klapte, zong en beet dit ventje op z'n nagels.
De wedstrijd kon alle kanten op.
Een uitsupporter gooit een duur biertje op het veld. De security grijpt in, tot woede van de heethoofden uit Örebro.
Even later is het weer gezellig; de late gelijkmaker wordt begroet als een overwinning.
Terug naar Kopenhagen voor de laatste halte. Lyngby. De trainingsvelden liggen er mooi bij. Wij pakken een bal en doden de tijd. Niemand die er wat van zegt.
Lyngby is een club met een verhaal. In de jaren negentig haalde de bescheiden vereniging de Champions League. In 2001 ging de club failliet als gevolg van mismanagement. Lyngby werd teruggezet naar de amateurs. Het vierde niveau. Een imposante opmars volgde. Derde, tweede, eerste divisie, eredivisie. 'We are back', stond in 2007 op de t-shirts. Tijdelijk, want de club verdween direct weer van het hoogste podium. Nu, op deze zomerdag in 2010, is het dan eindelijk weer zover. De rentree in de Deense eredivisie. Tegen hoogvlieger Aalborg, dat veel supporters meeneemt.
Niet vanwege het voetbal, overigens. Lyngby staat in heel Denemarken bekend om de op de barbecue gebakken Lyngby-worst. Een joekel van een stuk vlees. In het stadion is welgeteld één barbecue waar Lyngbyworsten worden verkocht. Gedurende de hele wedstrijd staat er een rij van tientallen mensen voor - van de ene naar de andere cornervlag. Uit- en thuissupporters. En wat doen ze tijdens het wachten? Juist, voetbal kijken. Een heel aardige wedstrijd in een entourage die voetbal ademt. De promovendus neemt tweemaal de leiding neemt, maar komt uiteindelijk toch tekort: 2-4.
Het karakteristieke Lynby-stadion, omringd door een heg.
Hier staan de fanatieke supporters.
Vak C.
Een bloemetje voor thuis.
De avond valt.
Veel publiek bij de terugkeer op het hoogste niveau.
Overal zitten mensen.
Voetballen op maandagavond vinden ze in Lyngby niet leuk.
Jeugdige passie.
Lange rijen voor de Lyngby-worst.
Intense vreugde na een Lyngby-goal.
Uit met de pret.
Het uitvak viert feest.
Sweet memories...
Vreugde en verdriet.
En wat eten we dan...?
Uitgeperst plof ik een dag later neer in Buitenpost. Het is er vies benauwd. Heerenveen oefent tegen Istanbulspor. Het voetbal is traag, de sfeer mat. Ik kan de ogen nauwelijks openhouden. De terugweg naar huis gaat vlot, maar is mijn langste ooit.
Het merendeel van de foto's is van 1920, waarvoor dank!
Twee landen, vier wedstrijden, dertien stadions, achttien doelpunten.
Het leuke aan voetbal is dat ze het overal doen, en altijd. Spanje wint van Nederland in een schopfinale. Nog geen halve dag later rijden wij de Duitse grens over, op naar Scandinavië. Voor een weekje cultuur, natuur en voetbal. Héél veel voetbal.
Kopenhagen. De Zeemeermin is weg. Op vakantie, naar de Wereldtentoonstelling. Op de plek van het beeldje staat een videoscherm, waarop de toeristische trekpleister live te zien is. Toeristen gaan ermee op de foto. De gekte voorbij. Gelukkig is er nog genoeg over in Kopenhagen. Op een terras aan de schilderachtige Nyhavn kost een biertje ruim vijf euro. De terrassen zijn afgeladen vol. Toegegeven, je hebt er mooi uitzicht. En dan gaat het om andere voorgevels dan die van de gekleurde huisjes.
Van je geld afkomen is niet zo moeilijk in de Deense hoofdstad. Wij kiezen voetbalkaarten als voorname bestemming. Als voorgerecht een voorronde UEFA Cup-wedstrijd. Brøndby IF, de volksclub van Kopenhagen, tegen FC Vaduz uit Liechtenstein. Wie? Ja, die. Het stadion is voor driekwart leeg, maar de sfeer is uitmuntend. Meest opvallend is de manier waarop het publiek de spelers begroet. Tijdens de warming-up worden ze één voor één toegezongen. Het werk wordt direct neergelegd, het rondootje verlaten, en de speler in kwestie draaft naar de harde kern. Balt drie keer de vuist, waarop het publiek hé, hé, hé roept.
Het Brøndby stadion.
De staantribune waar de harde kern staat is niet in gebruik.
Weinig opkomst, behalve op onze tribune. Het is genieten van het zonnetje.
Alleen jammer van die kleuren...
Dancing with the refs.
Ah, alle uitsupporters zijn er al! De vijf zouden even later op de hoofdtribune worden ondergebracht.
Deze mevrouw vond ons heel aardig. Ze had iets teveel biertjes á vijf euro stuk op. Hik.
Waar is de bal?
Bepaald geen hoogvliegers.
De laat en opmerkelijk moeizaam totstand gekomen 3-0 overwinning wordt gevierd.
3-0. Volgende ronde!
Met behulp van een TomTom, wat blikjes frisdrank en een goed humeur blijkt het mogelijk om de overige zes stadions van Kopenhagen op één dag te bezoeken. Hieronder de hoogtepunten.
Het Østerbro stadion ligt pal naast het Parken Stadion van FC Kopenhagen. Een oud juweeltje, met een kerk, lichtmasten, een sintelbaan, een statig oud gebouw en, zoals in alle Scandinavische stadions, een barbecue. Het is de thuishaven van BK Skjold.
Het Parken Stadion van FC Kopenhagen heeft een uitschuifbaar dak. Wegens een concert is er geen gras. Wonderlijk genoeg zijn de clubkleuren niet geel-zwart, maar rood.
Wij treffen een bekende sticker aan op de buitenzijde van het stadion. En nee, die hebben wij er niet zelf opgeplakt.
Wel tribunes, geen gras.
De uitsupporters nemen plaats op deze uitklaptribune. Als-ie uitgeklapt is, uiteraard.
In een groezelige buitenwijk ligt het Gladsaxe stadion van eerstedivisionist Akademisk BK. U weet wel, de club die tien jaar geleden de Deense beker won. Van de terreinknecht mogen we rondkijken en foto's maken. Hij kan het niet nalaten. Een grapje over onze afkomst. 'You can go everywhere, but please do not smoke the grass.'
Het schijnt altijd gezellig te zijn aan de bestuurstafel...
Het Valby Idraetspark van BK Frem is potdicht. Tot we een gat in een hek ontdekken en zo het stadion binnendringen. Extreme groundhopping...
Auto en boot voeren naar Zweden. Dwars door het oord der verschrikking. Helsingborg. Plankgas. Snel komt Göteborg op de borden.
In Göteborg liggen twee voetbalstadions naast elkaar: het grote en het kleine Ullevi. Wie ze ziet, snapt de naamkeuze. IFK Göteborg, dé club van de stad, speelt bij hoge uitzondering -veel belangstelling- in het grote Ullevi. De supporters gruwen van dat 'sfeerloze atletiekstadion'. Gelukkig is er haast nooit veel publieke belangstelling.
Het grote Ullevi.
En het kleine, nieuwe Ullevi.
IFK is traditioneel een hoogvlieger, maar maakt een teleurstellend seizoen door. Een mentale kwestie, zeggen ze. Ook hier, tijdens de wedstrijd tegen Halmstad BK, is de sfeer uitstekend. Veel gezang, en opvallend: het hele stadion doet mee. Dat we op de meest fanatieke tribune plaatsnemen, krijgen we te weten. Een groepje supporters -duidelijk van het hooliganachtige slag- vindt het wel interessant, Nederlanders in het vak. Ze vragen ons de hemden van het lijf over het Nederlands voetbal, en dan niet over de prijs van een broodje beenham.
Vol enthousiasme betrekken ze ons in de drie gescoorde doelpunten. Het is feest in het kleine Ullevi. Als Stefan Selekovic, de licht geblesseerde aanvoerder, het veld betreedt, zingen we hem gezamenlijk toe. 'Stéfan Selakovic, STEFAN SELAKOVIC!'. Ze vinden het prachtig. Wij ook.
Blauwwit enthousiasme op de tribunes.
Een bekend gezicht tijdens de warming-up. Stefan Selakovic!
Snippers happen tijdens de sfeeractie.
Stadsgenoot GAIS, maar toch vooral AIK Stockholm is de grote rivaal van IFK. 'Jezus haat Stockholm.'
Zó warm was het nou ook weer niet...
Het kleine broertje GAIS is niet populair...
Actie!
Grote vreugde na de 3-0 overwinning.
Het wordt nu druk. Drie wedstrijden in drie dagen. En daarna, terug in Nederland, als toetje een oefenwedstrijd van Heerenveen. Zover is het nog niet. Eerst naar het mooiste stadion van onze trip. Het Slottskogsvallen. Helaas bestaat de vaste bespeler met de prachtige naam Azalea BK niet meer. Maar dat maakt het stadion niet minder fraai. De hoofdtribune is een monument. 'Als we willen moderniseren, zullen we hem in de fik moeten zetten', wordt ons fijntjes uitgelegd.
Het contrast met de Boras Arena in Boras is groot. In het dorpje zestig kilometer rechts van Göteborg -te bereiken via een prachtig binnendoorweggetje langs tal van Zweedse meertjes- voetbalt Elfsborg. De voormalige club van Lasse Nilsson. De supporters van 'The Farmers' hebben het overigens niet zo op 'Pippi'. Hij was arrogant.
Elfsborg voetbalt in een modern, niets-aan-de-hand-stadion. De wedstrijd tegen Örebro is, ondanks de grote onderlinge afstand, een derby. De sfeer is matig en plichtmatig. Toch wordt ons humeur niet bedorven. Qua spelniveau komen we eindelijk aan ons trekken. Het regent kansen en eindigt op 3-3.
Het oude stadion van Elfsborg, pal naast het nieuwe. Er wordt nog regelmatig naar terugverlangd.
Donkere wolken boven het stadion...
De nooit uitverkochte hoofdtribune.
Wij staan wederom tussen de harde kern.
Negentig minuten lang klapte, zong en beet dit ventje op z'n nagels.
De wedstrijd kon alle kanten op.
Een uitsupporter gooit een duur biertje op het veld. De security grijpt in, tot woede van de heethoofden uit Örebro.
Even later is het weer gezellig; de late gelijkmaker wordt begroet als een overwinning.
Terug naar Kopenhagen voor de laatste halte. Lyngby. De trainingsvelden liggen er mooi bij. Wij pakken een bal en doden de tijd. Niemand die er wat van zegt.
Lyngby is een club met een verhaal. In de jaren negentig haalde de bescheiden vereniging de Champions League. In 2001 ging de club failliet als gevolg van mismanagement. Lyngby werd teruggezet naar de amateurs. Het vierde niveau. Een imposante opmars volgde. Derde, tweede, eerste divisie, eredivisie. 'We are back', stond in 2007 op de t-shirts. Tijdelijk, want de club verdween direct weer van het hoogste podium. Nu, op deze zomerdag in 2010, is het dan eindelijk weer zover. De rentree in de Deense eredivisie. Tegen hoogvlieger Aalborg, dat veel supporters meeneemt.
Niet vanwege het voetbal, overigens. Lyngby staat in heel Denemarken bekend om de op de barbecue gebakken Lyngby-worst. Een joekel van een stuk vlees. In het stadion is welgeteld één barbecue waar Lyngbyworsten worden verkocht. Gedurende de hele wedstrijd staat er een rij van tientallen mensen voor - van de ene naar de andere cornervlag. Uit- en thuissupporters. En wat doen ze tijdens het wachten? Juist, voetbal kijken. Een heel aardige wedstrijd in een entourage die voetbal ademt. De promovendus neemt tweemaal de leiding neemt, maar komt uiteindelijk toch tekort: 2-4.
Het karakteristieke Lynby-stadion, omringd door een heg.
Hier staan de fanatieke supporters.
Vak C.
Een bloemetje voor thuis.
De avond valt.
Veel publiek bij de terugkeer op het hoogste niveau.
Overal zitten mensen.
Voetballen op maandagavond vinden ze in Lyngby niet leuk.
Jeugdige passie.
Lange rijen voor de Lyngby-worst.
Intense vreugde na een Lyngby-goal.
Uit met de pret.
Het uitvak viert feest.
Sweet memories...
Vreugde en verdriet.
En wat eten we dan...?
Uitgeperst plof ik een dag later neer in Buitenpost. Het is er vies benauwd. Heerenveen oefent tegen Istanbulspor. Het voetbal is traag, de sfeer mat. Ik kan de ogen nauwelijks openhouden. De terugweg naar huis gaat vlot, maar is mijn langste ooit.
Het merendeel van de foto's is van 1920, waarvoor dank!
-
- Selectiespeler
- Berichten: 534
- Lid geworden op: 19-11-2008 11:18
- Locatie: Bunschoten-Spakenburg
Jongens, weer een prachtig verhaal. En wat een mooie foto's.
Jammer dat het weer uit is.
Wanneer gaan jullie weer?
Jammer dat het weer uit is.
Wanneer gaan jullie weer?
-
- Wereldspeler
- Berichten: 1222
- Lid geworden op: 30-06-2008 11:37
Schitterend verslag Hielke. Al had ik het meeste in buitenpost al wel gehoord.
Wanneer krijgen wij weer eens waar voor ons geld?
- Jurjenv
- Wereldspeler
- Berichten: 1980
- Lid geworden op: 20-08-2009 19:31
Wat een lopende reclameborden zijn die spelers daar toch ook.
Leuk verslag gemaakt, top!
Leuk verslag gemaakt, top!
- Pietje Paaltjens
- Selectiespeler
- Berichten: 555
- Lid geworden op: 25-02-2009 16:20
Geweldig is nog zacht uitgedrukt voor dit verslag met prachtige foto's. Het is meer dan geweldig. Hulde en respect. Ik vind dit met afstand het meest mooie topic op dit forum. (uiteraard op respektabale afstand gevolgd door "sfeer en supporters" )
.
- Fanatic 4-ever
- Forumicoon
- Berichten: 6181
- Lid geworden op: 17-12-2004 22:21
- Locatie: Oudeschoot
Zaterdag 14 augustus: SV Elversberg - Hannover 96 (eerste ronde DFB Pokal)
Na een periode van feesten en festivals, was het voor ons weer eens tijd om een bezoekje te brengen aan onze vrienden uit Hannover. We hadden nog nooit een bekerduel van ze bijgewoond, en besloten daarom dit jaar met ze mee te reizen. In het verleden is gebleken dat wanneer men tegen clubs uit lagere divisies speelt, er veel vuurwerk en supporters meegaan, en er af en toe ook nog wel wat meer gebeurt. Zo werden ze twee jaar geleden in het Oost-Duitse Halle aangevallen in het uitvak (http://www.youtube.com/watch?v=hmSqq6ax6zE). Nu moest men het opnemen tegen SV Elversberg, een plaats vlakbij Saarbrucken, in het mooie Duitse Saarland.
Zo'n 600(!) supporters hadden de 500 kilometer lange reis uit Hannover gemaakt naar Elversberg, waar men de auto's maar gewoon lukraak langs de doorgaande weg naast het stadion had geparkeerd. Er vanuitgaande dat men wel een ronde verder kwam, werd er al euforisch veel gezongen voor de aftrap, waaronder een lied met als tekst: 'Hey Hannoversche Sportverein, wir holen die DFB Pokal, und wir werden Deutsche Meister!'. Al snel werd echter duidelijk dat Hannover het lastig zal krijgen, men was simpelweg niet bij machte het Elversberg echt lastig te maken. Voor een Bundesligaclub stelde men zwaar teleur, ik heb ze zelf nog nooit zo slecht zien spelen, hoewel het het niet haalde bij het spel van Heerenveen afgelopen seizoen in Venlo .
Uiteindelijk wist Elversberg na penals te winnen, Forsell was de enige Hannover-speler die vanaf de stip miste. Na afloop waren de Hannover supporters uiteraard woedend, her en der kwamen er wat het veld op, terwijl aan de andere kant een groot feest losbarstte, en ook daar supporters het veld op stormden. Tijdens de wedstrijd was de sfeer overigens prima in het uitvak, vuurwerk voor en tijdens de wedstrijd en veel gezang.
Al met al toch een leuke dag gehad, slechts een tientje voor een kaartje, 2 meter van het veld, 2 euro voor een fatsoenlijk glas bier (en dus geen water zoals hier), 2,20 voor een broodje worst of vlees van de grill, en gewoon naast het stadion langs de weg parkeren. Bovendien was het stadion zelf ook prachtig, in het bos in een soort kuil, twee grote staantribunes achter het doel. Op de lange zijdes zitplaatsen, en een soort omloop over de rotswanden die direct naast het veld begonnen. Gezien Elversberg een ronde verder is, raad ik iedereen aan de volgende ronde daar een kijkje te nemen. Ook de omgeving is erg mooi, een lang weekend kun je je daar zeker vermaken.
Hieronder nog wat foto's en filmpjes, enkele zijn afkomstig van Duitse supporterssites:
Het heuvelachtige Saarland
Het stadion is in zicht
Uitzicht vanuit het uitvak
De kleine tribune op de lange zijde
De hoofdtribune
Rookbommen bij de opkomst van de spelers
De brandweer kwam er gelijk bij
Het uitvak gezien vanaf de lange zijde
Sfeer in het uitvak
Toen het donker was werd de rest van het vuurwerk aangestoken
Gelieve niet te roken in de buurt van het bos
'Pyrotechnik ist kein verbrechen!'
Wat zal Yme er van zeggen als wij in die hekken hingen?
Fanatisme in het uitvak
Stadionverbod? Dan sta je toch net naast de hekken van het stadion?
De penaltyserie
Het wedstrijdkaartje
Nog een aantal filmpjes:
Vuurwerk bij opkomst:
http://www.youtube.com/watch?v=BtMsu-va_K8
Vuurwerk tijdens de wedstrijd:
http://www.youtube.com/watch?v=5rK2d5Fw6JM
Samenvatting van Duitse TV, inclusief de woede van supporters (helemaal aan het einde)
http://www.youtube.com/watch?v=FYp9AxsZ ... re=related
Na een periode van feesten en festivals, was het voor ons weer eens tijd om een bezoekje te brengen aan onze vrienden uit Hannover. We hadden nog nooit een bekerduel van ze bijgewoond, en besloten daarom dit jaar met ze mee te reizen. In het verleden is gebleken dat wanneer men tegen clubs uit lagere divisies speelt, er veel vuurwerk en supporters meegaan, en er af en toe ook nog wel wat meer gebeurt. Zo werden ze twee jaar geleden in het Oost-Duitse Halle aangevallen in het uitvak (http://www.youtube.com/watch?v=hmSqq6ax6zE). Nu moest men het opnemen tegen SV Elversberg, een plaats vlakbij Saarbrucken, in het mooie Duitse Saarland.
Zo'n 600(!) supporters hadden de 500 kilometer lange reis uit Hannover gemaakt naar Elversberg, waar men de auto's maar gewoon lukraak langs de doorgaande weg naast het stadion had geparkeerd. Er vanuitgaande dat men wel een ronde verder kwam, werd er al euforisch veel gezongen voor de aftrap, waaronder een lied met als tekst: 'Hey Hannoversche Sportverein, wir holen die DFB Pokal, und wir werden Deutsche Meister!'. Al snel werd echter duidelijk dat Hannover het lastig zal krijgen, men was simpelweg niet bij machte het Elversberg echt lastig te maken. Voor een Bundesligaclub stelde men zwaar teleur, ik heb ze zelf nog nooit zo slecht zien spelen, hoewel het het niet haalde bij het spel van Heerenveen afgelopen seizoen in Venlo .
Uiteindelijk wist Elversberg na penals te winnen, Forsell was de enige Hannover-speler die vanaf de stip miste. Na afloop waren de Hannover supporters uiteraard woedend, her en der kwamen er wat het veld op, terwijl aan de andere kant een groot feest losbarstte, en ook daar supporters het veld op stormden. Tijdens de wedstrijd was de sfeer overigens prima in het uitvak, vuurwerk voor en tijdens de wedstrijd en veel gezang.
Al met al toch een leuke dag gehad, slechts een tientje voor een kaartje, 2 meter van het veld, 2 euro voor een fatsoenlijk glas bier (en dus geen water zoals hier), 2,20 voor een broodje worst of vlees van de grill, en gewoon naast het stadion langs de weg parkeren. Bovendien was het stadion zelf ook prachtig, in het bos in een soort kuil, twee grote staantribunes achter het doel. Op de lange zijdes zitplaatsen, en een soort omloop over de rotswanden die direct naast het veld begonnen. Gezien Elversberg een ronde verder is, raad ik iedereen aan de volgende ronde daar een kijkje te nemen. Ook de omgeving is erg mooi, een lang weekend kun je je daar zeker vermaken.
Hieronder nog wat foto's en filmpjes, enkele zijn afkomstig van Duitse supporterssites:
Het heuvelachtige Saarland
Het stadion is in zicht
Uitzicht vanuit het uitvak
De kleine tribune op de lange zijde
De hoofdtribune
Rookbommen bij de opkomst van de spelers
De brandweer kwam er gelijk bij
Het uitvak gezien vanaf de lange zijde
Sfeer in het uitvak
Toen het donker was werd de rest van het vuurwerk aangestoken
Gelieve niet te roken in de buurt van het bos
'Pyrotechnik ist kein verbrechen!'
Wat zal Yme er van zeggen als wij in die hekken hingen?
Fanatisme in het uitvak
Stadionverbod? Dan sta je toch net naast de hekken van het stadion?
De penaltyserie
Het wedstrijdkaartje
Nog een aantal filmpjes:
Vuurwerk bij opkomst:
http://www.youtube.com/watch?v=BtMsu-va_K8
Vuurwerk tijdens de wedstrijd:
http://www.youtube.com/watch?v=5rK2d5Fw6JM
Samenvatting van Duitse TV, inclusief de woede van supporters (helemaal aan het einde)
http://www.youtube.com/watch?v=FYp9AxsZ ... re=related
Corruption is everywhere, fight it!
-
- Forumicoon
- Berichten: 5191
- Lid geworden op: 13-12-2009 11:36
Ziet er goed en vooral heel erg gezellig uit! Heelhuids thuis allemaal? Jammer van de verloren wedstrijd dan..
- Hielke
- Forumicoon
- Berichten: 5854
- Lid geworden op: 20-06-2007 09:26
Zeer fraai, Fanatic 4-ever! Je weet dat ik niet zo'n enorme liefhebber ben van Duits voetbal, maar een Bundesliga-club in de beker zien verliezen bij een club uit de Bratwurstliga lijkt me, even los van jullie Hannover-sympathie, erg gaaf. Mooie trip.
-
- Superster
- Berichten: 4510
- Lid geworden op: 08-07-2003 09:30
- Locatie: Onder de tjonger
- Contacteer:
Prachtig verslag Fanatic, mooie foto's ook.
Bedankt Torcida:-)
- Fanatic 4-ever
- Forumicoon
- Berichten: 6181
- Lid geworden op: 17-12-2004 22:21
- Locatie: Oudeschoot
Het niveau van Elversberg was absoluut geen bratwurstliga niveau;) ik denk dat ze met het vertoonde spel gewoon mee kunnen komen in onze eerste divisie. Hoewel dit natuurlijk voor hen ook een wedstrijd was waarin iedereen boven zijn normale kunnen presteerde.Hielke schreef:maar een Bundesliga-club in de beker zien verliezen bij een club uit de Bratwurstliga
Corruption is everywhere, fight it!
-
- Invaller
- Berichten: 398
- Lid geworden op: 18-12-2003 19:15
In tegenstelling tot een paar zielige bezoekjes aan Duitsland van sommige forummers hier zijn Bliksem en JD op een regenachtige morgen in de vakantie naar schiphol gereden en aldaar opzoek gegaan naar een echt mooie Grondspringlocatie. Ons oog viel meteen op het altijd zonnige (zie foto's) Mallorca dus snel een last-minute geboekt. Ik zal er niet zo'n ellenlang verhaal van maken als Hielke (wat ik ook niet kan btw) maar hier een paar foto's van een gers dagje!
In het stadion van Real Mallorca, niet zoals anderen moeilijk doen door stiekem op zoek naar een open deur te gaan maar gewoon naar binnen wandelen
Hé, het oude stadion van Real
Een werkelijk prachtig stadion met dubbele ring op de hoofdtribune!
Het gras is in tijden niet gemaaid
Weet iemand de namen van deze stadions? Erg belangrijk voor het bijhouden van onze Groundhoplijsten
In het stadion van Real Mallorca, niet zoals anderen moeilijk doen door stiekem op zoek naar een open deur te gaan maar gewoon naar binnen wandelen
Hé, het oude stadion van Real
Een werkelijk prachtig stadion met dubbele ring op de hoofdtribune!
Het gras is in tijden niet gemaaid
Weet iemand de namen van deze stadions? Erg belangrijk voor het bijhouden van onze Groundhoplijsten
- Hielke
- Forumicoon
- Berichten: 5854
- Lid geworden op: 20-06-2007 09:26
Prachtige oude bak zeg. Betonrot, stoeltjes eruit en het doel verstopt tussen het onkruid. Schitterend.
- Jurjenv
- Wereldspeler
- Berichten: 1980
- Lid geworden op: 20-08-2009 19:31
Verhaal erbij is meestal wel tof,JD schreef:Weet iemand de namen van deze stadions? Erg belangrijk voor het bijhouden van onze Groundhoplijsten
hier een link waar je wellicht wat aan hebt:
http://www.stadionwelt.de/sw_stadien/in ... nd=Spanien