[Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

› andere clubs en andere spelletjes

Moderators: Beheerders, Fanmasters

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Hielke » 16-11-2010 15:13

Beetje laat, maar beter dan nooit: leuk Hannover-verslag, Fanatic 4-ever! Die grote aantallen uitsupporters in Duitsland vind ik indrukwekkend.
Avatar gebruiker
Hielke
Superster
 
Berichten: 5854
Geregistreerd op: 20-06-2007 08:26

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor SCH1920 » 16-11-2010 19:51

Over laat gesproken... Een verslag in 'delen'.

Londen deel I

Twee Londense derby's in een paar dagen tijd. Ik ben gek op beladen wedstrijden. Natuurlijk kun je naar Arsenal of Chelsea tegen een willekeurige tegenstander uit Noord-Engeland. Puur voor het voetbal. Ik prefereer een wedstrijd die geleefd wordt, die vanwege ligging, geschiedenis en bovenal supporters beladen is.

Daarom Londen. Met haar vele clubs en fascinerende voetbalcultuur de voetbalstad bij uitstek. Clubs met geschiedenis en vele derby’s. Rivalen met eeuwenoude vetes. En dat allemaal in de schitterende klassieke Engelse voetbalsfeer.

Zo boekten wij - ik en mijn reisgenoot, tevens supporter van Heerenveen - een reis naar Engeland voor twee Londense derby’s: West Ham United-Tottenham Hotspur en Queens Park Rangers-Millwall. De thuiswedstrijd tegen Roda JC ten spijt. Naast een bezoek aan de wedstrijden was het een kans om tussendoor Londen te bekijken, dat wil zeggen: pubs, White Hart Lane, The Den, Wembley, Emirates Stadium, Highbury en het cultureel-historisch centrum.

In de volgende twee delen de 'wedstrijdverslagen'.

Afbeelding
White Hart Lane, dichtbij ons hotel dezer dagen.

Afbeelding
Smalle toegangspoortjes bij White Hart Lane.

Afbeelding
Op naar Millwall...

Afbeelding
We're the stars of CCTV!

Afbeelding
Super Millwall, from The Den.

Afbeelding
Wembley, afgebroken en weer opgebouwd. Rondleiding de moeite waard.

Afbeelding
Emiraten Stadion. Mwah... Doorlopen.

Afbeelding
Op een halve kilometer lopen staat dit dan tussen de huizen.

Afbeelding
Restant van Highbury. Stukje nostalgie.

Afbeelding
Cultureel bezoekje en een mooie gelegenheid te demonstreren tegen de Engelse voetbalwet.
Avatar gebruiker
SCH1920
Selectiespeler
 
Berichten: 429
Geregistreerd op: 06-12-2009 22:41

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor SCH1920 » 17-11-2010 14:05

Londen deel II

West Ham United-Tottenham Hotspur


Zaterdagochtend, een aantal uren voor de wedstrijd nemen we vanuit Noord-Londen de trein naar Liverpool Street, vanaf daar willen we de metro pakken naar Upton Park. Onmogelijk blijkt. Het station is vandaag afgesloten, vanwege het affiche is ons vermoeden.

West Ham United-Tottenham Hotspur. Bobby Moore vs. Gary Lineker, Paolo Di Canio vs. Paul Gascoigne, ICF vs. Yid Army, cockneys vs. joden. Het treffen tussen Oost- en Noord-Londen is vandaag een strijd tussen het tegen degradatie knokkende West Ham en het sterrenelftal van Tottenham.

Dus moeten we omreizen naar Boleyn Ground. Lopend op weg naar het stadion doemen de eerste West Ham-fans op. Wij volgen hun spoor, een spoor dat door de woonwijken heen leidt langs pubs met supporters. Naar mate het stadion dichterbij komt wordt het als maar drukker en de pubs steeds voller. Het overgrote deel van de aanhang draagt kleding van de bekende 'footballcasualmerken' - inclusief programmaboekverkopers. Hier en daar zien we het prachtige bordeauxrood blauwe shirt of een retro-uitvoering daarvan.

Afbeelding
Hoofdingang van Upton Park, officieel Boleyn Ground.

Afbeelding
Londense derby.

Aangekomen bij het stadion ademt het voetbal. Boleyn Ground en haar omgeving is schitterend. In het oog springend zijn de smalle toegangspoortjes en de ongelijke capaciteit van de tribunes. Buiten het stadion kom je met verkoopstandjes, hamburgerstandjes en pubs al in een echte voetbalstemming. Rondom het stadion drinkt men in de vele kroegen vol goede moed zijn pints rustig weg. Goed voorbeeld doet volgen. Wij duiken The Boleyn in, een gezellige pub op de hoek van Green Street met uitzicht op het standbeeld met vier winnaars van het Wereldkampioenschap 1966. Drie van de bronzen legendes speelden bij WHU (I remember Wembley, when West Ham beat West-Germany). Met een biertje in de hand kijkt men met een schuin oog naar de wedstrijd Manchester City-Chelsea, waar de stand van 1-0 tot tevredenheid stemt. Eén Londense rivaal verliest vandaag alvast. Hoewel West Ham met slechts één punt onderaan staat in de Premier League lijkt men hier vastbesloten vanmiddag de meest gehate tegenstander uit de competitie te verslaan.

Afbeelding
Ingangen van de uitvakken.

Afbeelding
White Hart Pain?

Afbeelding
Deze t-shirts waren ook verkrijgbaar met Millwall en Chelsea erop.

Afbeelding
'Champions statue' met WK '66-legendes Ray Wilson (Everton), Geoff Hurst, Martin Peters en Bobby Moore op de schouders.

Afbeelding
Alle leeftijden in de pub voor de wedstrijd.

Als we ons vak oplopen zijn veel fans al in binnen. De spelers zijn ook naar binnen gegaan om zich op te maken voor de opkomst. De Tottenham-aanhang scandeert alvast Yid Army! Yid Army! Deze worden door de naburige Hammers onmiddellijk van repliek gediend, Die! Die! Die! klinkt het. Als de begintonen van I'm forever blowing bubbles van West Ham worden gespeeld, betreden de elftallen onder indrukwekkend gezang van alle West Ham-supporters het speelveld. Eerst met begeleiding uit de luidsprekers, vervolgens natuurlijk a capella. Een stokoud clublied, maar krachtiger en bekender dan ooit.

De ambiance blijft onophoudelijk onbeschrijflijk mooi. Veel afwisseling in de liedjes is er niet. Er kan enige tijd niets worden gezongen, maar de hoorbare emotie vergoedt alles. Of het nou bij een goede pass is of bij een foute beslissing van de scheids, de supporters leven mee met het elftal en proberen het elftal te dragen met applaus en gezang. Ook het grote uitvak achter het doel roert zich af en toe. Dit is voetbal op z’n best.

Afbeelding
Een van de tribunes met een fanatieke aanhang.

Afbeelding
Wedstrijdbeeld.

Afbeelding
Wedstrijdbeeld, met rechts achter het doel het uitvak.

Van der Vaart is een van de uitblinkers vanmiddag, met nagenoeg elke bal doet hij iets goeds. Toch overtuigt het collectief van West Ham United meer. Met bijna een half uur te spelen brengt Frederic Piquionne met een kopbal uit een hoekschop The Hammers op een 1-0 voorsprong. Who are ya!? Who are ya!? klinkt het plagerig naar het uitvak. Wij plagen net zo hard mee.

De tweede helft blijft West Ham sterker. Kansen genoeg, maar onbenut gelaten. Het thuispubliek begint langzamerhand te geloven in de zege. De Tottenham-fans worden stiller. Your support is fucking shit! zingen de West Ham-fans hen hatelijk toe. Van de ene verbazing val ik in de andere. Of het nou van een fan van een jaar zeventig is die bij het lied I'm West Ham till I die opveert en met gespreide armen meezingt of een speler die een staande ovatie krijgt bij het nemen van een hoekschop. Het is een ambiance die ongelooflijk veel indruk maakt.

In de laatste minuten gaan de Spurs nog op zoek naar de gelijkmaker. Inmiddels is het hele stadion gaan staan en sleept het de ploeg door de onzekere laatste minuten met gezang en gefluit. Wanneer het eindsignaal naderbij komt ontploft het stadion stilaan van vreugde. Voor de zoveelste keer wordt I'm forever blowing bubbles die middag ten gehore gebracht. Ik kan me bij deze uitvoering niet voorstellen dat het ooit harder door Upton Park heeft geklonken. Bij het laatste fluitsignaal raken alle aanwezigen in vervoering – het uitvak daargelaten. Ook dan klinkt het clublied, gevolgd door het spontane One nil to the cockneyboys! Nadat de uitfans genoeg geplaagd zijn, zoekt men rustig de uitgangen van Boleyn Ground op. Op weg naar de pub of naar huis. In ieder geval voldaan en een overwinning op de rivaal rijker.

Afbeelding
Even wat ouwehoeren na de wedstrijd.
Avatar gebruiker
SCH1920
Selectiespeler
 
Berichten: 429
Geregistreerd op: 06-12-2009 22:41

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Criz » 17-11-2010 16:52

Mooi verslag man!

Over 10 dagen bezoeken wij Londen & Upton Park voor de wedstrijd van West Ham tegen Wigan. We zijn er slechts twee dagen dus proberen in de vrije tijd die we nog hebben wat stadions te bezoeken van Championship clubs. Was Millwall de moeite waard?
Avatar gebruiker
Criz
Wereldspeler
 
Berichten: 1071
Geregistreerd op: 09-08-2004 13:01

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Surhuisterveen » 17-11-2010 17:15

Zoals gezegd, ook wij bij die wedstrijd aanwezig Criz.
Mooi verslag SCH1920.
SCH
Surhuisterveen
Superster
 
Berichten: 5440
Geregistreerd op: 17-03-2005 22:18

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor SCH1920 » 17-11-2010 19:15

Londen deel III

Queens Park Rangers-Millwall


In de metro is nog niets van een voetbalstemming te merken. Werkend Londen reist daar naar de eindbestemming, waarschijnlijk naar huis. Onze bestemming is Loftus Road in West-Londen. Alwaar de wedstrijd tussen Queens Park Rangers en Millwall uit de Championship deze dinsdagavond op het programma staat. De tweede en laatste Londense derby van onze reis. We zijn wat vroeg weggegaan. Bieren in wat kroegen rondom het stadion met aanhangers van QPR is ons plan. Bij West Ham United was ons dit immers goed bevallen en we verwachten dat dit bij QPR niet anders zal zijn. Via Shepherd's Bush komen we aan bij White City, waar we uitstappen en naar Loftus Road kunnen wandelen. Het wordt donker en de wedstrijd staat nog lang niet op het punt van beginnen.

Meteen bij het verlaten van het metrostation is ons duidelijk wat er aan de hand is. Loeiende sirenes, hard rijdende politiebusjes en een filmende helikopter. Rellen dus. We zijn in een ouderwetse matchday terechtgekomen. Millwall komt op bezoek. In Engeland betekent dat voor elke club een feest. Millwall stelt sportief gezien weinig voor, speelde in zijn 125-jarige geschiedenis slechts twee seizoenen in de hoogste divisie, maar beschikt over een zeer gevreesde en beruchte harde kern.

Langzaam lopen we richting stadion. Onderweg geen geopende kroegen. Mensen lopen rustig naar het stadion en om de zoveel meter houdt een politieagent dit in de gaten. Bij het stadion aangekomen zijn er al behoorlijk wat mensen. Al gebeurt er niets, je voelt grimmigheid. Na lange tijd van kijken naar mensen en politie - en een uitstapje naar de fanshop, besluiten we het stadion maar in te gaan op zoek naar onze plaatsen.

Afbeelding
Chaos op straat. Links 'het tankstation'.

Afbeelding
Londense derby.

Afbeelding
Hoofdingang Loftus Road bij het vallen van de avond.

Als de spelers al bezig zijn met de warming-up, zien wij dat we hele goede plaatsen hebben gekocht. Lange zijde, dicht op het veld en dicht bij het uitvak. Loftus Road is overigens even mooi. Lekker knus. De supporters van beide clubs zingen hun eerste liederen. De wedstrijd kan beginnen. Al komen vele fans later binnen, naar het schijnt vanwege ongeregeldheden.

In het stadion blijft de sfeer grimmig. Aan de zijkant van het uitvak volgt men met een schuin oog de wedstrijd. De QPR-fans eisen de rest van de aandacht op. Met allerlei gebaren provoceren ze elkaar. Een aantal QPR- en Millwall-fans communiceren zelfs met schrijven van letters in de lucht. Het 'wankergebaar', zeg maar luchtmastruberen, is daarbij eerder regel dan uitzondering. Aan de andere kant van het uitvak is precies hetzelfde aan de gang. Vanuit het uitvak wordt er uitdagend gezongen naar QPR: Little kids!, You’re not singing anymore!, We laugh at the QPR en Your support is fucking shit! zijn daarbij favoriet. Ook de QPR-fans rakelen enkele provocerende liedjes op uit het repertoire. Vriendelijk is het allerminst.

De support van beide kanten absoluut niet fucking shit te noemen. Er is geen aangewezen vak dat voor de vocale ondersteuning zorgt, de QPR-fans zingen vanuit alle hoeken van het stadion. Soms ook door elkaar heen. Ook het massale No one likes us, we don't care! van Millwall op de melodie van Rod Stewart's Sailing maakt indruk. Het kan minutenlang stil zijn, maar gevoed door hoorbare emotie is de sfeer fascinerend. Een echte derby-sfeer heerst er zeker.

Afbeelding
Prachtige plaatsen.

Afbeelding
Het volle uitvak van Millwall, twee ringen, hele zijde.

Het is lastig oog voor de wedstrijd te hebben. Het spel gaat wat heen en weer, maar doelpunten vallen er niet. De ambiance buiten het veld spreekt nou eenmaal meer tot de verbeelding. Zo zitten een paar plekken naast ons een vader en zoon. Zoonlief, ik schat hem tien, kijkt voetbal, terwijl pappa staand contact zoekt en heeft met Millwall-aanhangers. Weer even verder een man in pak, waarschijnlijk heeft 'ie zijn stropdas voor de wedstrijd nog af kunnen doen, die de gehele wedstrijd contact heeft met de lui van Millwall. En dat allemaal te bedenken dat je zo het veld op kunt lopen om elkaar de hersens in te slaan.

Met een brilstand gaat men rusten. Beide supportersgroepen gaan ook wat anders doen. Biertje halen, even zitten. Maar wanneer het fluitsignaal klinkt voor de tweede helft gaat men weer verder met provoceren. De vijandigheid op de tribunes slaat na rust over op het veld. De keeper van QPR krijgt het aan de stok met de Millwall-aanhang achter zijn doel. Stewards gaan massaal naar de plek waar tal van supporters staan om het veld te betreden. Dit wordt voorkomen, al sneuvelt er wel een reclamebord. Later is er een opstootje op het veld, dit gevalletje doet het hele stadion staan en opwinden.

Afbeelding
Wedstrijdbeeld.

Afbeelding
Uitdagen over en weer.

Afbeelding
QPR-keeper daagt de Millwall-aanhang uit, waarop ze het veld op dreigen te komen.

Langzaamaan wordt de kans kleiner dat er nog gescoord wordt. In welk doel maakt mij weinig uit, maar ik zou het toch geweldig vinden dat het hele stadion een keer gek wordt. QPR zet nog wel aan, maar weet niet te scoren. Millwall viert de 0-0 als een zege. Als promovendus in de middenmoot weten zij koploper QPR op een gelijkspel te houden. Spelers bedanken publiek en No one likes us, we don't care! schalt nog eenmaal door Loftus Road.

De wedstrijd tussen QPR en Millwall wordt daarna op andere wijze voortgezet. Aan de andere kant van het uitvak zoeken QPR en Millwall de confrontatie met elkaar. Al is het lastig knokken met een hek ertussen. Niet veel later begint men ook aan onze kant. Bierflessen, munten en afgebroken stoeltjes gaan beide kanten uit. Het scheelde amper een halve meter of ik had een rugleuning van een stoeltje tegen mijn gezicht aan gehad. Ik zag 'm niet aankomen, enkel op hoge snelheid langs me heen vliegen. Het bespaart me een flinke wond voor de reis naar huis.

Als we het stadion verlaten zien we een immense politie-eenheid die zijn handen vol heeft aan het scheiden van de confrontatie zoekende supporters. Toch slagen de Millwall-supporters erin een spoor van vernieling achter te laten. Als we naar het metrostation lopen zien we een vernield tankstation. Dit is dus Millwall. Het overtrof al mijn verwachtingen.

In de kranten van een dag later schrijft men over een night of schame met elf arrestaties. Wij zitten dan in het vliegtuig naar huis. 180 minuten voetbal. Eén doelpunt. Een geslaagde reis? Zonder twijfel.

Afbeelding
Strijd, passie en beleving?

Afbeelding
Schelden en gooien na de wedstrijd.
Avatar gebruiker
SCH1920
Selectiespeler
 
Berichten: 429
Geregistreerd op: 06-12-2009 22:41

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Hielke » 17-11-2010 20:44

Prachtig, SCH1920! Loftus Road is geweldig, inderdaad. Een molshoop met twee ringen en ongetwijfeld het stadion met de minste beenruimte ter wereld. Je zat bijna op exact dezelfde plek als ik een paar jaar geleden, zie pagina 1 van dit topic. Destijds kwam West Brom op bezoek, werd het kampioen, en waren alle uitsupporters verkleed als Bokito's, Fred Flinstone's en Superman's; een traditie bij hun laatste uitwedstrijd van het seizoen. Dat was het tegenovergestelde van grimmig, maar ook een heerlijke sfeer.
Avatar gebruiker
Hielke
Superster
 
Berichten: 5854
Geregistreerd op: 20-06-2007 08:26

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Criz » 17-11-2010 21:34

Hielke schreef:Prachtig, SCH1920! Loftus Road is geweldig, inderdaad. Een molshoop met twee ringen en ongetwijfeld het stadion met de minste beenruimte ter wereld. Je zat bijna op exact dezelfde plek als ik een paar jaar geleden, zie pagina 1 van dit topic. Destijds kwam West Brom op bezoek, werd het kampioen, en waren alle uitsupporters verkleed als Bokito's, Fred Flinstone's en Superman's; een traditie bij hun laatste uitwedstrijd van het seizoen. Dat was het tegenovergestelde van grimmig, maar ook een heerlijke sfeer.

Tenzij je eerste rij zit :mrgreen:
Avatar gebruiker
Criz
Wereldspeler
 
Berichten: 1071
Geregistreerd op: 09-08-2004 13:01

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Fanatic 4-ever » 18-11-2010 00:16

Mooie verslagen, hulde!

In Engeland zijn inderdaad nooooooooit meer rellen. :mrgreen:
Corruption is everywhere, fight it!
Avatar gebruiker
Fanatic 4-ever
Superster
 
Berichten: 6181
Geregistreerd op: 17-12-2004 22:21
Woonplaats: Oudeschoot

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor SCH1920 » 18-11-2010 21:38

Dank, mooi toch om passies te delen?

Criz schreef:Was Millwall de moeite waard?


Je bedoelt het stadion? Dat is op zich niet heel bijzonder. Het is in 1993 geopend en is een van de eerste 'moderne stadions' in Engeland. Omdat in de oude Den (die ongeveer op dezelfde plaats stond) supportersgeweld gemakkelijk mogelijk was, moest men eigenlijk een nieuw stadion bouwen. Het is wel een groot stadion (capaciteit ong. 20.000), maar zit tijdens wedstrijden nooit vol. Wij zijn er vooral heen gegaan omdat we 'uit en thuis wilden spelen', dus de stadions wilden bezoeken van de clubs waar we een wedstrijd van bezochten. Anders hadden we eerder een ander stadion willen bezoeken. The Den ligt wel in een verpauperde woonwijk. Als je erheen loopt moet je door tunneltjes, waar Millwall ook wel om bekend staat. Dus het heeft wel 'iets'.

Fanatic 4-ever schreef:In Engeland zijn inderdaad nooooooooit meer rellen. :mrgreen:


Nee, klopt. In tegenstelling tot Nederland. Bij thuiskomst lag er dan ook een brief klaar n.a.v. de misdragingen van Heerenveen-supporters in Emmen. Ik heb er wel even om gelachen.
Avatar gebruiker
SCH1920
Selectiespeler
 
Berichten: 429
Geregistreerd op: 06-12-2009 22:41

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Hielke » 20-11-2010 09:57

Windkracht tien in Wrexham en andere verhalen

Alle dagen voetbal. Dat klinkt niet gezond en dat is het -hoogstwaarschijnlijk- ook niet. Toch kwam het tijdens een eerdere trip naar Engeland ter sprake. Een week lang, elke dag een wedstrijd. Dat zou de ultieme uitdaging zijn. Misschien komt het er ooit van. Misschien ook niet. In Engeland zou het moeten gebeuren, daar rolt immers iedere dag wel ergens een bal. Als mentale voorbereiding op wat ooit komen gaat, rijden 1920 en ik in de haven van Calais de boot op. Het begin van een reis die moet voeren langs Crystal Palace, West Ham United, Wrexham, Preston North End, Leeds United en als toetje, in het meest Engelse stadion van Nederland, Feyenoord - Heerenveen. Een groundhopzesdaagse. En om de spanning direct weg te nemen: het is een vijfdaagse geworden. De ontberingen van houten stoeltjes, regen, vette patat, wind, hamburgers, mooie doelpunten en spek met eieren bij het ontbijt hebben hun tol geëist. Twee stoeltjes op Deepdale bleven leeg. Het werd, niettemin, een memorabele trip.

Afbeelding

Bekerdrama op Selhurst Park
Op de stoel naast mij zit iemand met een onbestendig gevoel. De regen, die het zicht op de Engelse snelweg zeer beperkt, is daar niet verantwoordelijk voor. Nee. Voor het eerst sinds de opening van het nieuwe Abe Lenstra stadion, in 1994, mist 1920 er een wedstrijd. Een doordeweeks bekerpotje tegen NAC. Het alternatief mag dan goed zijn, een monumentaal Engels stadion, toch voelt het vreemd. Onwezenlijk zelfs. Datzelfde gevoel moeten de 20.000 bezoekers 's avonds in het Abe Lenstra stadion hebben. Een Heerenveenwedstrijd zonder 1920 is als voetbal zonder bal. Er gebeurt wel iets, maar er mist iets essentieels.

Vlakbij Selhurst Park, het stadion van hekkensluiter Crystal Palace, slepen wij onze bagage het hotel binnen. In de tassen is bewust ruimte overgelaten voor shirtjes en sjaals. Het hotel is er een van het goedkope slag: een voorgevel die ooit imposant was, maar nu toch vooral gekenmerkt wordt door de afbladderende verf. Krakende vloer, een Fred Flinstone-computer voor de internetliefhebbers, een sjofele blikjesautomaat en veel kitsch aan de muur. Gelegen in een rommelige buurt, vol moeilijk te duiden winkeltjes. In onze straat is een autowasoorlog gaande. Overal staan borden. 'The best hand carwash in the country'. Slechts drie pond. Inclusief controle van de bandenspanning. De veelal Indiase types die hier huizen wassen graag auto's, net als de overburen. Dat geeft duidelijk spanningen. Bij een eerder bezoek aan deze buurt overnachtten we in Queens Hotel. Ook goedkoop. Daar werden wij destijds ondergebracht in een benauwde kerker, waar de spijkers uit de muur staken. De afdrukken van het springverenmatras zijn nog altijd zichtbaar in mijn rug. Dan treffen we het ditmaal beter, met prima matrasjes en lekker Engels ontbijt. En een autowasoorlog, dus schone ramen.

Afbeelding
Carwash War.

Afbeelding
Na een poetsbeurt zijn de karretjes weer glimmend schoon!

Naast Selhurst Park -een schoolvoorbeeld van een echt Engels stadion- is een groot parkeerterrein. Klanten van de lokale supermarkt mogen daar gratis parkeren. Ik vraag aan een agent of dat ook voor Nederlandse voetballiefhebbers geldt. 'Ja', zegt hij. 'Maar niet op de invalidenparkeerplaats.' Met een wat onbegrijpende blik in mijn ogen bedank ik hem.

Even verderop is een parkeerplaats met een hek er omheen. Bij de poort staan mensen met een geel hesje. Het is niet verboden voor Volkswagen Golfs, blijkbaar. Want er rijdt een Volkswagen Golf het parkeerterrein op, zo constateren wij met een bakje chips met tomatenketchup in de hand. De Golf steekt schril af tegen de glimmende arrenslee die ook op het omheinde terreintje staat. Een meters, wat zeg ik, oneindig lange Rolls Royce. Gewassen. Misschien voor drie pond. De auto is eigendom van één van de vier lokale rijkaards die onlangs Crystal Palace Football Club opkochten. Dat-ie wat uit de toon valt in deze rauwe, een tikkeltje armoedige buurt doet niet ter zake. De chairman parkeert voor de deur.

Afbeelding
Tijd voor een opfrissertje!

Afbeelding
De turnstiles.

Afbeelding
Sfeervol buurtje.

Crystal Palace werd in 1905 opgericht door de bouwers van het Crystal Palace. Een indrukwekkend glazen bouwwerk in het Londense Hyde Park, waar in 1851 een fameuze wereldtentoonstelling werd gehouden. De laatste technologische snufjes uit de Industriële Revolutie werden er tentoongesteld aan de rest van de wereld. Het kristallen paleis bestaat niet meer. In 1936 ging het in vlammen op. De gelijknamige wijk én de voetbalclub zijn er gelukkig nog wel.

Karakteristieke Engelse huisjes omklemmen Selhurst Park, dat tegen een heuvel opgebouwd is. In 1919 kocht de club het terrein voor 2570 pond. Wie er 91 jaar later omheen loopt, krijgt de indruk dat de tand des tijds hier weinig schade heeft aangericht. De avond valt vroeg. Het is koud. Bitter waterkoud. Hier en daar lopen mensen met een roodblauw sjaaltje. Daarop prijkt een adelaar. Vandaar ook de bijnaam: de Eagles. Soms is het leven verrassend overzichtelijk.

Afbeelding
Een stadion met inkijk.

Bij een krappe turnstile staat een steward. Hij fouilleert niet -dat fenomeen is in Engeland vrij ongebruikelijk- maar gebruikt een bodyscanner die wij kennen van de luchthaven. Een apparaat dat hier niet hoort, in deze omgeving. Bij de ingang van Schiphol staat ook geen krakerig, metalen draaihek. De steward vraagt waarom twee Nederlandse voetbaltoeristen niet naar Arsenal of Chelsea gaan, maar op een godvergeten dinsdagavond naar Crystal Palace. 'Because this is real football', zeg ik. De man knikt slechts instemmend. Goed geantwoord.

Afbeelding
Een stadion zonder houten stoelen is geen stadion!

Afbeelding
De nooduitgang.

Houten stoeltjes. Selhurst Park heeft houten stoeltjes. Heel veel houten stoeltjes. Mijn avond kan niet meer stuk. Zelfs niet als er een sms'je binnenkomt. 'Ik wil jullie avond niet verpesten, maar het is hier 0-2. Eén ding is zeker: Heerenveen wint geen beker.' Mijn ergernis over dat bericht vermengt zich met de bewondering voor het fraaie stadion. Een kale steward ziet ons rondstruinen. 'Being a Palace-fan is like a rollercoaster', zegt hij. De man komt hier al decennia lang en heeft zijn club in haast alle denkbare divisies zien acteren. Dan koppelt hij onze nationaliteit aan een -sinds één dag- oud speler van de club: Edgar Davids. 'Jammer voor jullie', zegt hij. 'Valt mee', zeggen wij. 'Davids is niet de reden van onze komst.'

Afbeelding
Warming-up, of watertrappelen?

Afbeelding
Het is capuchonnenweer!

Het veld is glooiend, zo constateren wij vanaf onze stoeltjes op de eerste rij. Achter het doel staat de harde kern. Een groep jongeren met een trommel. Een trommel! In Engeland. Ik val van de ene in de andere verbazing. 'Jammer dat er zo weinig uitsupporters zijn', zegt de kale steward, die ons telkens opzoekt voor een praatje. 'Slechts 800 man van Watford.' Wij lachen. Slechts 800.

Het gesprek komt op voetbalgeweld. Ik vertel dat Engeland in Nederland geldt als het geweldloze beloofde land. ‘Valt mee’, zegt hij. ‘Het is de laatste tijd weer in opkomst, vooral buiten de stadions. Binnen is het rustig.’

Afbeelding
De mascotte.

Afbeelding
En de blinde versie.

Afbeelding
De harde kern. Inderdaad: achter het doel.

Afbeelding
De Watfordhuddle.

Een heerlijke wedstrijd trekt aan ons voorbij. Hekkensluiter Palace maakt 1-0. Een fenomenaal afstandsschot dat de verre bovenhoek in krult. Voetbalkunst tussen de voetbalkitsch, want het is vooral lange ballenwerk.

Afbeelding
'Palace!'

Afbeelding
The balls are flying high!

Afbeelding
Headball.

Afbeelding
De collega's van de pers.

Zoals vaker dit seizoen gaat het mis. Watford scoort 1-2, kort na rust, en de doelpuntenmaker viert zijn goal provocerend voor de harde kern van de thuisclub. Woedende blikken, scheldwoorden, middelvingers en aanstekers vallen hem ten deel. Een indrukwekkend, bijna beangstigend gezicht. Don't fuck with a Palace-fan. De provocateur valt daarna alle hoon ten deel. 'Who the fucking hell are you?' wordt er gezongen. En als een wederom achttienkaraatsschot de kruising in verdwijnt en daarmee de 3-2 valt, is adelaar los. Een wedstrijd vol passie die wordt omlijst door tribunes vol met fanatiek gezang. Het sympathieke Palace geeft alles en wint de wedstrijd.

Afbeelding
Grote vreugde. Degradatievreugde.

Afbeelding
Eindelijk, winst!

Afbeelding
Zij zingen hun kelen schor.

Een betere start van de trip is niet denkbaar. Nadat hij de fanatieke supporters van een veldinvasie heeft weerhouden, komt de kale steward afscheid van ons nemen. Hij glimt van oor tot oor. 'Mijn hart bonkt', zegt hij.

Afbeelding

De foto's zijn van 1920, waarvoor dank. Later meer.
Avatar gebruiker
Hielke
Superster
 
Berichten: 5854
Geregistreerd op: 20-06-2007 08:26

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Sneek » 20-11-2010 10:32

Elke keer als er in dit topic een nieuwe post is word ik blij haha. :D Leuk om te lezen boys!
Avatar gebruiker
Sneek
Selectiespeler
 
Berichten: 323
Geregistreerd op: 07-03-2004 16:25
Woonplaats: Sneek

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Hielke » 20-11-2010 11:21

Misschien is het om verwarring te voorkomen goed om erbij te vermelden dat SCH1920 en 1920 niet dezelfde personen zijn. Al hebben ze een vergelijkbare forumnaam en, zo blijkt, dezelfde passie.
Avatar gebruiker
Hielke
Superster
 
Berichten: 5854
Geregistreerd op: 20-06-2007 08:26

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Surhuisterveen » 20-11-2010 11:50

Wederom een prachtig stuk! Ga zo door.
SCH
Surhuisterveen
Superster
 
Berichten: 5440
Geregistreerd op: 17-03-2005 22:18

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor mitrita » 20-11-2010 14:45

we want more,we want more
Avatar gebruiker
mitrita
Superster
 
Berichten: 4615
Geregistreerd op: 02-12-2002 20:31

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor diny777 » 20-11-2010 16:51

Wat een heerlijk verhaal weer. Ik kijk uit naar het vervolg.

En wat een mooie foto,s.
diny777
Basisspeler
 
Berichten: 534
Geregistreerd op: 19-11-2008 11:18
Woonplaats: Bunschoten-Spakenburg

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Surhuisterveen » 20-11-2010 17:34

Wat is de volgende trip Hielke? Of zijn de verlofdagen nu op?
SCH
Surhuisterveen
Superster
 
Berichten: 5440
Geregistreerd op: 17-03-2005 22:18

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Hielke » 20-11-2010 19:53

Dank.

Surhuisterveen schreef:Wat is de volgende trip Hielke? Of zijn de verlofdagen nu op?

Het is nu echt even mooi geweest. Al weet ik dat sommigen deze uitspraak niet zullen geloven. :wink:
Avatar gebruiker
Hielke
Superster
 
Berichten: 5854
Geregistreerd op: 20-06-2007 08:26

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Hielke » 21-11-2010 11:25

The Last Train to Thornton

Weer West Ham. Dat klinkt een stuk vervelender dan het is. In 2006 boemelde ik in een metro vol met supporters van Manchester City naar Oost-Londen. Destijds voor een duel tussen twee zeer grijze middenmoters. City had Georgios Samaras gekocht. Een topaankoop, zo vonden de loyale, enthousiaste lichtblauwe supporters. West Ham won. Met 1-0. De tijden zijn veranderd. Terwijl het steenrijke City -zonder Samaras- meedoet om de prijzen, wacht hekkensluiter West Ham al jaren op degradatie. De bijl gaat een keer vallen op Upton Park. Vermoedelijk dit seizoen.

Afbeelding
Cultuur snuiven!

Afbeelding
Oud en nieuw vermengen zich rondom het nieuwe stadion van Arsenal.

Afbeelding
The Gunners spelen hier.

Afbeelding
Oude legendes worden geëerd.

De Tower Bridge ligt er mooi bij en het nieuwe stadion van Arsenal is aangekleed met wat tierelantijntjes. Kanonnen, foto's, supporterssteentjes en clubheldenbanken. Het blijft een futuristische bak, dat wel. Een cameraman en een verslaggever lopen wat verveeld rond, op jacht naar prooi. Ze spreken ons aan. Of we supporters van Arsenal zijn. Nee. Daarna is een mevrouw aan de beurt. Haar Arsenal-shirt is te groot of haar lichaam te klein. Ook zij bedankt.

Afbeelding
De Highbury-klok.

Afbeelding
Een landgenoot!

Afbeelding
De grasmat wordt groen gehouden met Philips-lampen.

Halte Upton Park. De metro stopt. Geen supporter van West Bromwich Albion te bekennen. The Baggies gaan tijdens de laatste uitwedstrijd van het seizoen altijd verkleed op pad. Dan trekt een bonte stoet Fred Flinstone's, Superman's en Bokito's door het Verenigd Koninkrijk. Ietwat teleurgesteld kijk op de piepkleine metrohalte om me heen. Geen opblaasbanaan te zien.

Als verzachtende omstandigheid kan dienen dat het woensdagmiddag is. Engeland werkt of gaat naar huis. Niet naar het stadion. Nog niet. Wij wel. Het voelt verrassend vertrouwd, de korte wandeling naar het stadion. De levendige, exotische buurt, vol winkeltjes en kebabzaakjes. De overdekte markt. En dan de torentjes. Een wandeling naar Upton Park is therapeutisch en zou op doktersvoorschrift beschikbaar moeten worden.

Afbeelding

Afbeelding
Het voorportaal van Upton Park.

Afbeelding
Britse humor!

Afbeelding
Hier geen Rolls Royce. Het is immers Oost-Londen, nietwaar?

De avond valt. De voetbalsfeer begint te komen. Hier en daar worden sjaals verkocht. Green Street Café ligt tegenover het stadion. Het zaakje, waar ik in 2006 een hamburger met vette patat naar binnen werkte, ademt voetbal. En frituurlucht. Vaantjes uit vervlogen tijden hangen aan de muur. Notts County, Sheffield Wednesday. Alle klanten dragen kleding van West Ham, net als de eigenaar. Die was er de vorige keer ook. Het eten smaakt nu nog meer naar nostalgie dan de vorige keer. En nog vetter.

Afbeelding
Dresscode in Green Street Café.

Afbeelding
De merchandise.

Afbeelding
Een verbod op ratels en dartpijlen. Against modern football!

Afbeelding
Stilte op Upton Park.

De vier tribunes lijken niet op elkaar. Ze passen ook niet bij elkaar. Toch vormen ze Boleyn Ground, ofwel Upton Park. Een historisch stadion dat binnenkort waarschijnlijk de vaste bewoner verliest en als kraakpand verder moet. West Ham United heeft, net als Tottenham Hotspur, zeer concrete plannen om te verhuizen naar nieuwe Olympisch stadion. In maart wordt bekend welke van de twee clubs de sleutel krijgt.

De spelers komen het veld op en het beroemde clublied klinkt. 'I'm forever blowing bubbles'. Gevoelsmatig werd er de vorige keer harder meegezongen. Het einde van het clublied sterft weg. Het publiek gaat snel zitten. Demonstratief snel bijna. De sfeer is niet positief. Allesbehalve. Gespannen, juist. Die lamzakken moeten maar eens laten zien dat ze het shirt waar zijn. Dat idee.

Afbeelding
Upton Park by night.

Afbeelding
Avram Grant, de man die Portsmouth FC in zijn hart had gesloten. Tot het moment van degradatie! Wees voorbereid, West Ham...

Om ons heen regent het scheldwoorden. Zonder overdrijving: elke twee seconden klinkt het ergens in de nabije omgeving 'fuck' of 'fucking'. Niet zonder reden, want het voetbal is dramatisch. Het vak met meegereisde Baggies juicht uitbundig na de 0-1 en overstemt het wat stille thuispubliek royaal. De 'fuck-snelheid' wordt opgevoerd tot één per seconde. Een bombardement. Mijn buurman spant de kroon. Vergeleken met hem is een Gilles de la Tourette-patiënt de rust zelve. In de rust sta ik naast hem bij de walmende pisbakken. 'Fucking shit', zegt hij tegen het urinoir.

Afbeelding
West Ham kan het niet bijbenen.

Afbeelding
'You lazy bastards!'

Met een ziedende uithaal in het hart van de kruising schiet 'Super Scott' Parker de gelijkmaker binnen. De stemming slaat volledig om. 'Wake up, West Ham!', roept een man achter mij. 'Wake up?', zegt mijn buurman verbaasd. 'We are in a fucking coma!'

Afbeelding
Zit-ie of zit-ie nie?

Afbeelding
Jazeker.

De stemmingswisselingen in het stadion houden aan. Gianni Zuiverloon blijft de gehele wedstrijd op de bank en het wordt 2-2. Het thuispubliek roept na afloop heel hard, op een toon die alleen Engelse voetbalsupporters beheersen, 'bóóóóóóh'. Mijn buurman is boos. 'Fuck off, West Ham', roept hij. 'Albion are shit, but you make us look even worse!'

Afbeelding
De eindstand.

Een kwartier voor tijd was een collectieve zucht door het stadion gegaan. Niet vanwege de zoveelste foute pass van het onthutsend zwakke West Ham, maar na een mededeling van de speaker. 'Om veiligheidsredenen is metrohalte Upton Park gesloten. Metroreizigers moeten een alternatief zoeken.'

Daar zijn we mooi klaar mee. Ik kreeg het al benauwd bij de gedachte aan de eindeloos lange wachtrij voor het kleine stationnetje, in 2006. Nu is er geen rij, maar ook geen alternatief. We hebben we twee uur om vanuit Oost-Londen op het centraal gelegen treinstation Victoria te komen. Daar vertrekt tegen middernacht de laatste trein naar Thornton Heath. Naar ons hotel. Halen we dat?

Met hulp van West Ham-supporters bereiken we een nabijgelegen metrohalte: Plaistow. Daar staat geen rij. Maar juist op het moment dat we naar binnen willen gaan, klappen de stationsdeuren dicht. Een enorme groep wachtenden vormt zich. De agenten bij de deur bellen zenuwachtig naar collega's. Er blijkt iemand onwel geworden te zijn in de metro. Het duurt lang. De meute begint te morren. Wij ook. Even denk ik mijn buurman te horen. 'Can you tell us what is fucking going on here?' roept een man.

Terwijl de tijd verstrijkt en de moed in onze schoenen zakt, komt de mededeling dat alleen naar het oosten reizen weer mogelijk is. Nog verder van huis. Maar we besluiten de overvolle metro in te stappen. Weg uit West Ham, op deze koude woensdagavond. 'Tien voor twaalf, dat halen we nooit', verzucht ik. Even verderop is een overstapstation. We stappen uit. Het krioelt er van de West Ham-shirtjes. Wie over wil stappen op een andere metro, mag aansluiten in een enorme wachtrij. 'Minstens een half uur', zegt een behulpzame politieagent desgevraagd. De agent tikt mij aan, ongetwijfeld uit medelijden. 'Pak die trein', wijst hij. 'Die stopt bij de Tower Bridge. Vandaar is Victoria niet ver meer.'

Buiten adem hollen we even later, precies op tijd, de laatste trein naar Thornton in. Daar treffen we twee heren in West Ham-kledij. De jongere slaat de oudere man opgelucht op de schouder en zegt: 'This is the first good news of today.'

Afbeelding
Een doekje er overheen, zodat-ie niet weer vies wordt.

De foto's zijn van 1920, waarvoor dank. Later meer.
Avatar gebruiker
Hielke
Superster
 
Berichten: 5854
Geregistreerd op: 20-06-2007 08:26

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Caspar » 21-11-2010 12:28

Ik moet binnenkort weer een avond vrij plannen om reisverslagen bij te lezen merk ik, mooi! 8)
Ladies and gentleman: We've got him!
Avatar gebruiker
Caspar
Superster
 
Berichten: 4630
Geregistreerd op: 02-12-2002 16:28
Woonplaats: Enschede

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor gerdykster » 21-11-2010 18:23

Ziet er ook alweer gelikt uit Hielke,

Het wordt tijd dat jullie eens een boek uit gaan brengen met de 1e verslagen...
Soort van deel 1 zeg maar..
Wanneer krijgen wij weer eens waar voor ons geld?
Avatar gebruiker
gerdykster
Wereldspeler
 
Berichten: 1222
Geregistreerd op: 30-06-2008 10:37

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Squerrel » 22-11-2010 12:40

Prachtig Prachtig.

Ik verwacht volgende week trouwens ook zo'n trip reportje (en nog uitgebreider) van Jeroen, Eastermar en surhuisterveen :mrgreen:
Bedankt Torcida:-)
Squerrel
Superster
 
Berichten: 4510
Geregistreerd op: 08-07-2003 08:30
Woonplaats: Onder de tjonger

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor mitrita » 22-11-2010 13:11

gerdykster schreef:Het wordt tijd dat jullie eens een boek uit gaan brengen met de 1e verslagen...


Een prachtige titel is er al: "Windkracht tien in Wrexham en andere verhalen"
Avatar gebruiker
mitrita
Superster
 
Berichten: 4615
Geregistreerd op: 02-12-2002 20:31

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Hielke » 22-11-2010 13:38

Windkracht tien in Wrexham

Verplaatsdag in de Tour. Na een succesvolle, tweedaagse proloog wordt Londen verlaten en gaat de reis ruim 300 kilometer noordwaarts. Van West Ham naar Wrexham. Een stadje in het noorden van Wales, waar de straatnamen onleesbaar zijn en waar een stokoude voetbalclub is gevestigd, daterend uit 1872. Clwb Pêl-droed Wrecsam, zegt de lokale bevolking. Twee jaar geleden degradeerde de club, vanwege financiële problemen, uit het profvoetbal. Nu resten slechts de mooie herinneringen en de foto's van die goeie ouwe tijd.

Afbeelding
'Always drive on the wrong side of the road. Tudu, tudu, tudu, tudu, tudu.'

Onderweg doemt uit de grijze niksigheid van Birmingham, de tweede stad van Engeland, een imposant stadion op. Villa Park is zichtbaar vanaf de snelweg. De verleiding is te groot. Verscholen onder een verwaaide paraplu maken we foto's van de statige trappen die het stadion een gezicht geven. Terwijl de zon doorbreekt, vraag ik bij de receptie of we binnen mogen kijken. 'Vraag het hokje van de security', zegt ze. Weinig hoopvol tik ik op de deur. Een norse veiligheidsman met een snor doet open. Ik vraag of we het stadion in mogen. Hij knikt en wijst naar een dichte deur. 'Als je daarheen loopt, doe ik hem open', zegt hij.

Afbeelding
De façade van Villa Park.

Afbeelding
Hier wonen de buren...

Afbeelding
Op de Holte End staat de harde kern.

Afbeelding
Trouw en luid, een échte twaalfde man.

Afbeelding
Een heerlijk, compact en toch groot stadion.

Snel na Birmingham beginnen de binnenlanden. De snelweg houdt op bij Wolverhampton. Nog drie kwartier rijden tot Wrexham over kronkelige eenbaanswegen, over de oneindig glooiende heuvels, door stillevens vol schapen, koeien, houtschuren, schilderachtige huisjes, heggen, kerken en pubs. Dit is Wales.

Wrexham heeft een kerk en een voetbalstadion. Het stadion heeft een mooie naam: Racecourse Ground. Na de oprichting ging de club spelen op een ongebruikt cricketveld, dat op het middenterrein van een paardenrenbaan lag. Langzaam maar zeker is dit geheel getransformeerd tot een voetbalstadion. De Racecourse Ground. Kortweg: Racecourse. Voetbal op de renbaan. Daarmee is het speltype dat Wrexham hanteert direct raak getypeerd.

Afbeelding
De supporterspub, aangrenzend aan de nieuwe hoofdtribune. In 1872 werd de club hier opgericht.

Afbeelding
De lucht is aan het werk...

Afbeelding
De Racecourse Ground.

In Wrexham is ook een hotel. Daar bereiden we ons mentaal voor op de derde wedstrijd op een rij. Het humeur is nog uitstekend, evenals de fysieke gesteldheid. De kou heeft alleen voor een schraal gezicht gezorgd. In het restaurant hangt een televisie. Daarop is zichtbaar hoe in Blackpool, anderhalf uur verderop, fietsers van de pier af waaien. Alsof orkaan Katrina aan land is gekomen. Wij kijken elkaar verbaasd aan en horen ineens de wind om het hotel heen gieren. Groepen herfstbladeren cirkelen als kleine tornadootjes over straat.

Later dan gebruikelijk parkeren we bij het stadion. De regen slaat tegen de ramen. Met moeite gaat de autodeur open. Een ware windhoos houdt Wrexham in zijn greep. Voetballen is onmogelijk, toch branden de lichtmasten. Voor een afgelasting moet in Wales zwaarder geschut worden ingezet dan een stevige bries.

Afbeelding
Het affiche van de dag.

Afbeelding
Heerlijk voetbalweer!

Piep, piep. Sms. 'Nederlandse sleepboot omgeslagen die ferry uit de UK binnenhaalde', lees ik op het door regendruppels haast onleesbare schermpje. Over twee dagen zitten wij op die ferry. We besluiten de fraaie supporterspub, aangrenzend aan de moderne hoofdtribune, binnen te gaan. In 1872 was dit een hotel en werd hier Wrexham FC opgericht. In de pub is het gezellig druk.

Bij binnenkomst worden wij verbaasd, priemend bijna, aangestaard door alle aanwezigen. Alsof Sinterklaas binnenkomt. Men is hier duidelijk niet gewend aan bezoek van onbekenden. De verbazing wordt nog groter als de twee onbekenden allebei een glas cola bestellen aan de bar. Cola drink je niet in een pub.

Door een krappe turnstile persen we ons het stadion in. Daar mogen we een plekje uitzoeken, van de steward. Hij verwacht 1000 mensen. 'Met dit weer komt niemand het huis uit.' Het worden er 2733. Daarmee is het stadion nog niet voor een kwart gevuld. De club is, na de degradatie, de binding met de achterban kwijtgeraakt. Zieltogend is het juiste woord. De machtige Kop, de oude statribune, wordt binnenkort gesloopt en vervangen door stoeltjes die vermoedelijk altijd leeg zullen blijven.

Afbeelding
The Kop.

Afbeelding
Koude spieren opwarmen!

Afbeelding
Hoe sterk is de cornervlag?

Afbeelding
Hoe sterk is de eenzame supporter?

Afbeelding
Laagvlieger Luton wordt gesponsord door EasyJet.

De volgende dag staat een interessante analyse in de lokale krant. Wrexham moet -net als veel 'lower league'-clubs - verder als gemeenschapsclub. Een club van de supporters, zoals FC United of Manchester. Een eigenaar hebben werkt niet, want die krijgt in de lagere divisies slechts rode cijfertjes gepresenteerd. Uithuilen en, met z'n allen, op een laag niveau overnieuw beginnen is de enige manier om een toekomst met perspectief te creëren, zo luidt de analyse.

Kort na het begin van de wedstrijd scoort Wrexham de enige treffer tegen Luton Town, ook een gevallen profclub. De aanwezige toeschouwers kijken verbeten voor zich uit. Zij trotseren de elementen voor hun club. Na een mislukte pass van de Luton-linksback komt 1920 met een korte analyse. 'Bij sommige spelers krijg ik het idee dat ze maar wat doen', zegt hij. 'Bij sommige spelers?', vraag ik.

Afbeelding
Iedereen loopt op een kluitje.

Afbeelding
Mutsenweer!

Afbeelding
De koffiekanners melden zich.

Afbeelding
Met een handdoek wordt de bal drooggemaakt. Op de achtergrond: de overgebleven fanatieke supporters van Wrexham.

De wind wint nog wat aan kracht. Vanachter het doel klinken de verwaaide flarden van supportersliederen. 'Wrexham till I die'. De reclameborden waaien alle kanten op, net als de bal.

Afbeelding

De foto's zijn van 1920, waarvoor dank. Later meer.
Avatar gebruiker
Hielke
Superster
 
Berichten: 5854
Geregistreerd op: 20-06-2007 08:26

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Gekko » 22-11-2010 15:41

De mooiste glorie is toch de vergane glorie. Ik heb trouwens begrepen dat de Engelse justitie is gestart met een onderzoek naar wie die stickers heeft geplakt 'all over the place'....
Gekko
Superster
 
Berichten: 10137
Geregistreerd op: 26-02-2005 12:35
Woonplaats: Heerenveen

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Hielke » 23-11-2010 18:46

Last but not Leeds

De snelweg is nat. Kletsnat. 'Elland Road', zegt het bord langs de weg. De pijl wijst naar links. Leeds is bereikt. De eindbestemming van een overlevingstocht. Dat Preston North End de vorige avond in eigen huis verloor van Hull City, bleef door ons onopgemerkt. De kaarten lagen klaar op Deepdale. De stoelen bleven leeg. Een stadion te ver. Windkracht tien in Wrexham doorsta je niet zonder fysieke kleerscheuren.

Afbeelding

De aanblik van Elland Road, het stadion van Leeds United, geeft na de verplichte rustdag een geruststellend gevoel. Gewoon weer voetbal, vandaag. Bij de ingang van een sjofel industrieterreintje staat een man met muts. Naast hem rust een kartonnen bord tegen een bakstenen muurtje. 'Parkeren 3 pond'. En, daaronder: 'Easy exit'. Een paar uur na het laatste fluitsignaal in Leeds, vertrekt in Hull de nachtboot naar Rotterdam. Naar De Kuip. Naar Feyenoord - Heerenveen. Easy exit is dus welkom.

Op de parkeerplaats staan al wat auto's. Mannen met rode shirts en sjaals stappen uit. Zij steunen Bristol City. Een tamelijk grijze eerste divisie-club uit het diepe zuidwesten van Engeland. Ashton Gate, de historische thuishaven van deze club, ligt op 335 kilometer van Leeds. Er is niettemin een reden voor zoveel rood op straat. Bristol City speelde al 31 jaar niet meer tegen Leeds United. De gevallen topclub die nog maar tien jaar geleden 'on top of the league' was en furore maakte in de Champions League door twee keer op rij de halve finale te bereiken.

Afbeelding
De laatste halte: Elland Road.

Afbeelding
Opmerkelijk lage en, tot ons genoegen, zeer gedateerde tribunes.

Afbeelding
Een hoofdtribune met, in tegenstelling tot de rest van het stadion, een tweede ring. Een overblijfsel uit betere tijden.

De club ging op dramatische wijze ten onder. Drie jaar geleden werd de bodem bereikt. Het grote Leeds degradeerde naar de First Division, het derde Engelse voetbalniveau, en moest aantreden tegen nietige clubjes als Tranmere Rovers. Een diepe vernedering voor de mannen, vrouwen, jongens, meisjes, opa's en oma's die op deze zaterdagmiddag al drie uur van tevoren rond Elland Road scharrelen. Een bakje fish and chips in de hand, en allemaal getooid in de witte shirts. 'We are Leeds'.

Zij zijn in afwachting van de grote terugkeer. Een geur van optimisme hangt rond het nostalgische stadion. Leeds is nog één promotie verwijderd van de Premier League. 'Stand up if you hate Man U', staat op een sjaaltje dat langs de weg wordt verkocht. Volgend jaar is het zover. Dan komt de aartsrivaal uit Manchester weer op bezoek. Voor iedereen met een Leeds-hart staat dat vast.

Afbeelding
De oersupporter.

Afbeelding
Modern: mobiele programmaboekjes.

Afbeelding
Paardenrennen! Waar kunnen wij gokken op de uitslag?

Van Elland Road, dat 40.000 mensen kan herbergen, had ik me iets groters voorgesteld. Het is verrassend knus. Het Abe Lenstra stadion met een waterhoofdtribune. Dat eenzame stuk tweede ring op de hoofdtribune blijft leeg. 'Maar als Leeds United terug is in de Premier League, zit het weer vol', zegt onze buurman met een trotse glimlach. De man op leeftijd komt, toevalligerwijs, uit Wrexham. Hij werd 45 jaar geleden verliefd op Leeds. 'Deze club hoort niet op dit niveau thuis', benadrukt hij. 'Gelukkig is de achterban loyaal in moeilijke tijden.'

Afbeelding
Alleen het bovenste tribunegedeelte zou leeg blijven.

Afbeelding
De eerste belangstellenden melden zich.

Afbeelding
Een stadion zonder houten stoelen is geen stadion! Net als een stadion zonder lichtmasten, trouwens. Een minpuntje aan Elland Road.

Op een groot scherm in het stadion is zichtbaar hoe Manchester United op dat moment met 2-0 achterkomt bij Aston Villa. Luid gejuich stijgt op. Ook de buurman slaakt een vreugdekreet. Hij klapt terwijl de keeper van Leeds het veld betreedt. Het is Kaspar Schmeichel. De zoon van Peter. De man die schitterde op Old Trafford. Manchester United scoort de gelijkmaker: 2-2. Een zucht van teleurstelling vult Elland Road.

'Hebben jullie werk, guys?', vraagt de buurman uit het niets. Wij antwoorden bevestigend. Hij trekt een ernstig gezicht en begint een verhaal over de hoge werkloosheid in dit gedeelte van Engeland. Ergens halverwege zijn relaas stopt hij abrupt met praten. De spelers van Leeds komen het veld op. 'We are Leeds, we are Leeds, we are Leeds!' zingt hij.

Afbeelding
Spelerssilhouetten doen een warming-up.

Afbeelding
Camerabewuste voetballer...

Afbeelding
'Wie als eerste in de Premier League is!'

Het uitvak, en de vakken daarnaast, stromen vol met supporters van Bristol City. Het zijn er zeker tweeduizend. Tweeduizend! Zelfs de Leeds-getrouwen kijken daarvan op. 'Normally, they have a shite away-support', klinkt het achter mij. De harde kern van de thuisclub, staand achter het doel, weet er wel raad mee en zet een in Engeland gebruikelijk pestliedje in. 'You're only here to see our Leeds!'.

Afbeelding
Wat nou 'shite away-support'?

Afbeelding
'Can you hear the mainstand sing? No! No!'

Afbeelding
Daar zit je dan...

Afbeelding
Er werd vanuit een goede organisatie gespeeld...

Terwijl de wedstrijd op het punt van beginnen staat, heerst een heerlijke voetbalsfeer. De zon schijnt. Naast de buurman komen een vader en zoon in Leeds-tenue zitten. Australiërs. En voetballiefhebbers. Twee dagen eerder waren ze ook in Wrexham. Ze zaten 24 uur in een vliegtuig om vanaf koude, lege tribunes 22 mannen de bal tegen de wind in te zien schoppen. Dat overal op de wereld, zelfs in Australië, voetbalgekken wonen, is een geruststellende gedachte.

De buurman kan er niet over uit, dat internationale gezelschap. 'Jullie hebben een lang stuk gereisd', zegt hij tegen ons. 'Maar zij spannen de kroon.' Daar gaat onze uitzonderingspositie.

Het indrukwekkende clublied klinkt. 'Marching on together', waarvoor de vele Leeds-haters in Groot-Brittannië hun eigen songtekst hebben: ‘Marching down together’. Succes trekt niet alleen vrienden aan, ook vijanden. En daaruit kan dergelijk leedvermaak voortkomen.

Afbeelding
De entree.

Afbeelding
Kaspar Schmeichel.

Afbeelding
De Leeds-mascotte tegen David James: 'Hoe heet die keeper van het Engelse nationale team ook alweer?'

Vanaf de tweede rij zien wij een slaapverwekkende eerste helft, met belabberd voetbal, waarin slechts het gezang van de beide legioenen voor vertier zorgt. De buurman springt bij elke actie van zijn stoel. In de rust vraag ik of hij tevreden is met de doelpuntloze tussenstand. Hij knikt. 'Verdedigend stond het goed.' Hoe voetbalbelevingen en verwachtingspatronen van elkaar kunnen verschillen. 'Ik hoop dat Luciano Becchio erin komt', zegt hij. 'Dan ontstaat er voorin meer gevaar.'

Afbeelding
Aanvankelijk veel getreuzel aan de bal.

Afbeelding
Eén ding kon Bristol City best aardig: ingooien.

Publiekslieveling Becchio tekent voor een hattrick en daarmee een 3-1 zege. Weer is Leeds een overwinning dichterbij het heilige doel. Promotie. Terug naar de schijnwerpers. Na de gelijkmaker had het riant gevulde uitvak nog een grote mond gehad. 'Who are you?', werd er gezongen. 'We are Leeds!', was het overweldigende antwoord. Even ging het er nog fel aan toe tussen de twee supportersgroepen. Minutenlang galmden de pesterige liedjes over en weer, vergezeld door weinig vleiende handgebaren.

Dat zorgde, terwijl het donker werd en de lichtmasten ontbrandden, voor een machtige voetbalsfeer waarin Bristol City het hoofd moest buigen. Het clublied galmde. 'Marching on together!'. De buurman zong zijn keel schor. Als het aan hem, en die andere 25.000 luidruchtige Leeds-aanhangers ligt, komt Bristol City minstens 31 jaar niet meer naar Elland Road.

Afbeelding
Elland Road juicht.

Afbeelding
Net als de spelers.

Afbeelding
Met blauw oog: Becchio, de maker van een hattrick.

Op de parkeerplaats treffen we een groepje balende Bristol-supporters. Hun club heeft verloren en tot overmaat van ramp kunnen zij nog niet beginnen aan de 335 kilometer lange terugreis. Een dubbelgeparkeerde auto belet hen de doorgang. Bij het zien van ons Nederlandse nummerbord klaren de gezichten op. 'Jullie moeten een stuk verder reizen dan wij', zeggen ze in een opperste vorm van relativering.

Een etmaal later is het druk rondom De Kuip. Programmaboekjesverkopers schreeuwen, de frituurpannen branden. Mannen, vrouwen, jongens, meisjes, opa's en oma's krioelen door elkaar heen. Allemaal dragen ze de clubkleuren. Trouwe discipelen van een gevallen grootmacht die, zo is hun stellige overtuiging, ooit weer aan de top zal staan. Some things will never change.

De foto's zijn van 1920, waarvoor dank.
Avatar gebruiker
Hielke
Superster
 
Berichten: 5854
Geregistreerd op: 20-06-2007 08:26

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Eric » 23-11-2010 18:59

Leeds! Mooi verslag Hielke! Daar wil ik ook altijd nog eens heen, een van mijn favo clubs in het buitenland.
Avatar gebruiker
Eric
Superster
 
Berichten: 3079
Geregistreerd op: 08-12-2002 12:00
Woonplaats: Rotterdam

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor 1920 » 23-11-2010 19:26

Leeds is een aanradertje! Persoonlijk vond ik het leuker dan West Ham. Er is daar veel meer sfeer en beleving dan West Ham.
BTW, West Ham is ook niet onaardig...
Avatar gebruiker
1920
Basisspeler
 
Berichten: 730
Geregistreerd op: 02-12-2002 18:17

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Riverside » 23-11-2010 19:51

Heb ook een zwak voor Leeds.

Leuk om te lezen dat jullie daarheen zijn geweest.
Riverside
Beheerder
 
Berichten: 5900
Geregistreerd op: 08-09-2005 23:14
Woonplaats: Heerenveen

Re: [Groundhopping] Wedstrijdbezoek in binnen- en buitenland

Berichtdoor Superfries88' » 23-11-2010 20:14

Mooi verslag wederom Hielke! Mooi dat Leeds United weer aan het terugkrabbelen is. Kan me nog goed herinneren dat ze in Heerenveen een Europa Cup-wedstrijd speelden. De tijd van Lee Bowyer en Alan Smith. Mooie club!
Superfries88'
Superster
 
Berichten: 14965
Geregistreerd op: 06-03-2004 14:19

VorigeVolgende

Keer terug naar Sport overig

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 29 gasten

cron